Call of Duty: Infinite Warfare levert een sterke campagnododus, en hoewel multiplayer en zombies niet zo meeslepend zijn, is het nog steeds een van de beste FPS -games van 2016.

Call of Duty: Infinite Warfare levert een sterke campagnododus, en hoewel multiplayer en zombies niet zo aantrekkelijk zijn, is het nog steeds een van de beste FPS -games van 2016.

Sinds de aankondiging heeft Call of Duty: Infinite Warfare de kansen ertegen gestapeld. De onthullingstrailer werd geconfronteerd met overweldigende haat van de gemeenschap, met veel van de kritiek gericht op de sciencefiction-setting. Terwijl sommigen misschien verlangen naar een call of duty game op basis van een historische oorlog, is Call of Duty: Infinite Warfare toch een solide first-person shooter en een duidelijke stap Up van de laatste inspanning van Infinity Ward.

Waar Call of Duty: Infinite Warfare het meest schijnt, is de campagnemodus met één speler. Dit kan voor sommigen een verrassing zijn, omdat de serie meestal is geprezen om zijn multiplayer, maar Infinity Ward ging helemaal uit met de campagne van Infinite Warfare . De game is een non-stop volgorde van krankzinnige set-stukken en intense vuurgevechten, des te vermakelijker gemaakt door de nieuwe wapens en Gimmicks Infinity Ward heeft in de mix gegooid.

Dankzij de verre toekomstige, sciencefiction-setting konden de ontwikkelaars hun creatieve spieren buigen, met een aantal unieke wapens die zeer vermakelijk zijn om te gebruiken. Dit omvat een granaat die rondgaat als een spin totdat het een vijand vindt om zich aan te hechten, een andere granaat die een anti-zwaartekrachtveld creëert en een assortiment op energie-gebaseerde wapens. Spelers kunnen ook robots hacken, wat vooral nuttig is om uit situaties te komen waarin hoofdrolspeler Nick Reyes en zijn ploeg worden vastgemaakt door vijandelijke troepen.

Al deze nieuwe vaardigheden en wapens gaan een lange weg om de campagne een plezier te maken om door te spelen. De opties zijn duizelingwekkend als het gaat om hoe spelers hun loadouts kunnen aanpassen voordat ze naar nieuwe missies gaan, maar het vinden van je favoriete wapens door ze op het slagveld te testen, is op zichzelf veel plezier.

Spelers hebben veel variatie als het gaat om hoe ze hun tegenstanders bij de campagne willen betrekken, en variëteit is de naam van het spel als het gaat om de missies zelf. Elke missie gooit iets nieuws naar de speler, of het nu nul-zwaartekracht vuurgevechten in de ruimte zijn of spannende confrontaties met zwaar bewapende mechs zijn. Spelers worden nog steeds onderworpen aan ongelukkige Call of Duty campagnetropes zoals het volgen van NPC’s krappe gangen en deelnemen aan een schoenhoorn, maar in veel mindere mate in vergelijking met andere games in de serie.

De campagne van Infinite Warfare scheidt zich ook van het verleden Call of Duty campagnes op andere manieren. Spelers piloten bijvoorbeeld op talloze punten een aanpasbare jakhalte -ruimteschip voor verrassend boeiende hondengevechten. Deze gevechten vinden plaats in de ruimte zelf, wat resulteert in een aantal nogal ontzagwekkende uitzichten op planeten, manen, asteroïden, ruimtestations en meer, terwijl spelers hun jakhals in de strijd besturen.

Een andere manier Infinite Warfare kan onderscheid maken van eerdere Call of Duty games is door het gebruik van optionele zijmissies. Deze zijmissies strippen veel van de plotbagage die soms op de campagne -niveaus vastzitten, waardoor spelers gewoon achterover kunnen leunen en kunnen genieten van de kernschietmechanica. Deze missies en andere bijdoelstellingen (zoals het doden van specifieke vijanden op een meest gezochte lijst) injecteren de campagne van oneindige oorlogvoering met een ernstige dosis herspeelbaarheid, iets waar de franchise in het verleden mee worstelt.

Over het algemeen is de campagne van Infinite Warfare de sterkste component van de game, maar het is niet perfect. Het struikelt een beetje in zijn poging om een ​​meeslepend verhaal te geven, met een cast van helden die zijn uitgewerkt met fatsoenlijke karakterontwikkeling die tegen generieke slechteriken ingaat die net zo goed hun snorren kunnen ronddraaien. Het afwikkelingsfront van de nederzetting zijn de duivels in de campagne, zonder echt motief voor hun terroristische aanvallen, behalve dat ze chaos willen veroorzaken. Games of Thrones Star Kit Harrington doet zijn best als Infinite Warfare ’s primaire tegenstander met het materiaal dat hij heeft gegeven, maar het is moeilijk om te investeren in het kernconflict vanwege die van zijn personage vanwege die van zijn personage pure kwaadaardige aard en gebrek aan een logisch motief.

Hoewel de plot zijn tekortkomingen heeft, levert de campagne nog steeds de goederen in Infinite Warfare , maar hetzelfde kan niet noodzakelijkerwijs worden gezegd over zijn andere spelmodi. Multiplayer is bruikbaar; Het is eigenlijk exact dezelfde call of duty multiplayer die fans al jaren spelen, met een paar tweaks hier en daar die niet echt veel bedragen.

Infinite Warfare ’s multiplayer speelt bijna identiek aan Black Ops III . Gevechtsrigs, aangeprezen als een van de grote veranderingen die naar multiplayer komen in de iteratie van dit jaar, zijn in principe hetzelfde concept als de specialisten in Black Ops III , zij het gestroomlijnd, en meer een focus op specifieke speelstijlen.

Infinite Warfare bevat een belangrijke toevoeging aan multiplayer, het Defender Match -type, dat uiteindelijk spelers lijkt te hebben die zich meer op het doel richten dan de landbouw voor moorden. Defender heeft spelers die proberen een drone gedurende een grotere hoeveelheid tijd te besturen dan het andere team, en het is een leuke verandering van tempo van het typische team deathmatch, maar het is ook geen erg origineel idee, wat betekent dat FPS -enthousiastelingen op zoek zijn naar een nieuwe ervaring met een nieuwe ervaring met Infinite Warfare ’s multiplayer zal er waarschijnlijk geen vinden.

Met bekende gamemodi en vrijwel identieke gameplay voor zijn voorgangers, kan de multiplayer van INFINITE WARFARE niet iets nieuws op tafel brengen. Wat het echter wel levert, is dezelfde multiplayer die sinds Call of Duty 4 een hoeksteen van de franchise is geweest, en hoewel sommigen er misschien op dit moment ziek van zijn, zal nog steeds in staat zijn om tientallen uren entertainment uit multiplayer te persen, zo niet meer.

Iets dat zeer op prijs wordt gesteld aan de multiplayer van Infinite Warfare is de ondersteuning van split-screen. Call of Duty Games hebben het grootste deel van het leven van de franchise consequent ondersteund, maar Black Ops III zag een aanzienlijke dip in de kwaliteit van de functie, met grote zwarte dozen waardoor de gesplitste schermen nog kleiner worden en de tekst onleesbaar. Infinite Warfare gooit de zwarte dozen weg en biedt een split-screen-functionaliteit die sterk is verbeterd ten opzichte van de iteratie van vorig jaar.

Wanneer spelers hun vulling van het doden van vijanden online hebben gehad in de multiplayer en het bestrijden van het Settlement Defense Front in de campagne, is er nog een laatste spelmodus voor hen om te bekijken. Infinite Warfare bevat de eerste poging van Infinity Ward om een ​​Zombies -kaart te maken in de vorm van zombies in Spaceland, en hoewel het een aantal coole ideeën heeft, zoals de versus multiplayer, is het een beetje te vergelijkbaar met wat eerder is gekomen .

In Zombies in Spaceland nemen spelers de controle over een van de vier speelbare personages en verkennen ze in de jaren tachtig een groot pretpark met sci-fi-thema. De kaart zit vol met geheimen voor spelers om te ontdekken, en hoewel de namen van sommige voordelen zijn veranderd, zal de ervaring heel vertrouwd zijn voor iedereen die in het verleden tijd met zombies heeft doorgebracht.

Spelers zullen stroomgeneratoren inschakelen, slijpen voor contant geld om nieuwe gebieden te openen, met behulp van de Mystery Box om speciale wapens te verwerven (of in dit geval het Mystery Wheel), en natuurlijk het doden van eindeloze golven van de levende doden. Tot zijn eer lijken zombies in Spaceland een poging om van zombies een meer toegankelijke modus te maken, waardoor spelers kunnen samenwerken om deuren te kopen en ze uit te rusten met krachtige kaarten die het tij van elke ronde in hun voordeel kunnen veranderen, maar het is nog steeds de Dezelfde gameplay -formule sinds Zombies werd acht jaar geleden geïntroduceerd in World at War .

Zombies in Spaceland verdienen punten voor zijn interessante lay -out, grappige grappen uit de jaren 80 en solide soundtrack, maar het zal niemand winnen die niet al een fan was van Zombies. Iedereen die al van zombies houdt, zal hier echter genoeg houden om van te houden, en hetzelfde kan worden gezegd over multiplayer. Iedereen die op zoek is naar meer van hetzelfde zal afkomen van oneindige oorlogvoering enorm tevreden, terwijl anderen zullen blijven klagen over het voortdurende gebrek aan innovatie van de franchise in die gebieden.

Hoewel zombies in Spaceland en Multiplayer gewoon meer van hetzelfde zijn, als geheel, is het moeilijk om een ​​FPS op de markt te vinden die zo volledig is uitgeroeid als Call of Duty: Infinite Warfare . De campagne is het verrassingshoogte, met hartverscheurende actie, verbluffende grafische afbeeldingen en frisse ideeën voor de serie, waardoor het de moeite waard is om te bekijken, zelfs voor degenen die teleurgesteld zijn door de sci-fi-thema’s.

Trailer

[HTML1]

Call of Duty: Infinite Warfare is nu beschikbaar voor pc, PS4 en Xbox One. Game Rant kreeg een PS4 -code voor deze review.