Ίσως το μυστικό κόλπο για την ανανέωση του γερασμένου γαλαξία πολύ μακριά βρίσκεται στην εμβληματική μουσική παρτιτούρα και στο σπουδαίο έργο του Ludwig Göransson.
Το μόνο έργο που έχει βρει έναν τρόπο να παραμείνει άρρηκτα συνδεδεμένο με το franchise Star Wars ενώ είναι αναμφισβήτητα δικό του έργο είναι το The Mandalorian. Αυτή η επιτυχημένη σειρά βρήκε έναν τρόπο να παραμένει φρέσκια και να αισθάνεται ολοκαίνουργια όταν το franchise βρισκόταν σε δύσκολες στιγμές, ανακοινώνοντας στον κόσμο ότι το σύμπανέχει ακόμα ζωή μετά από τόσα χρόνια. Παρόλο που οι παλιές έννοιες επανέρχονται στη σειρά, παραμένει το πιο αγαπητό κομμάτι των πρόσφατων μέσων του franchise. Όπως και η σειρά στο σύνολό της, το The Mandalorian έχει μια παρτιτούρα που χρησιμοποιεί στοιχεία του παλιού για να δημιουργήσει κάτι νέο, και ο κύριος συνθέτης πίσω από αυτήν την τολμηρή νέα κατεύθυνση είναι ο Ludwig Göransson.
Ο Ludwig Göransson είναι ένας Σουηδός συνθέτης που βρίσκεται στην επιχείρηση από τα τέλη της δεκαετίας του 2000 και αναγνωρίζεται ως εξαιρετικός στον τομέα του. Το πρώτο του μεγάλο σπάσιμο έγινε στην κωμική σειρά του Dan Harmon το 2009 Community, την οποία ο Göransson σκόραρε με αμέτρητα κομμάτια αξέχαστη μουσική υπόκρουση. Σε εκείνο το σετ, γνώρισε τον Donald Glover AKA Childish Gambino και συνέχισε την παραγωγή και των τεσσάρων στούντιο άλμπουμ του. Ο Göransson συνάντησε τον σκηνοθέτη Ryan Coogler στο κολέγιο και συνέχισε να παίζει πολλές από τις ταινίες του, συμπεριλαμβανομένου του Black Panther, για το οποίο κέρδισε και ένα Grammy και ένα Όσκαρ. Ο Göransson κέρδισε επίσης ένα Primetime Emmy για τη σύνθεση του στο The Mandalorian.
Ο λόγος που ο Ludwig Göransson βρήκε την τέλεια σκηνοθεσία για το The Mandalorian ενώ άλλοι σκηνοθέτες του Star Wars απλώς αναδημιουργούσαν το παρελθόν είναι απλός. αναπλαισίωση. Ο Göransson δεν χρησιμοποιεί ποτέ καμία από την αρχική παρτιτούρα μόνος του, αλλά επιστρέφει σε μερικές μοναδικές πτυχές για να διατηρήσει το πολύ σημαντικό συναίσθημα των θαυμαστών των γαλαξιών που γνωρίζουν και αγαπούν. Για παράδειγμα, οι τεράστιες φανφάρες στην κατά τα άλλα υποτιμημένη παρτιτούρα χρησιμοποιούνται σχεδόν πάντα για να αναγγέλλουν στο Razor’s Crest, χρησιμοποιώντας τα ισχυρά χάλκινα όργανα για να πλαισιώνουν καλύτερα τα διαστημικά ταξίδια. Το χαμηλότερο τύμπανο και το τύμπανο που βαδίζουν χτυπούν καθώς ο Mando περπατά στην έρημο θυμίζει το “The Imperial March” παλαιότερων συμμετοχών. Το θέμα είναι σε μεγάλο βαθμό εμπνευσμένο από ταινίες γουέστερν και σαμουράι, όπως και το franchise ως σύνολο. Είναι ευλαβικό για την πηγή του, αλλά αναμφισβήτητα νέο.
Η παρτιτούρα του John Williams είναι τόσο εμβληματική γιατί ταιριάζει απόλυτα με τον γαλαξία για τον οποίο γράφτηκε και η παρτιτούρα του Ludwig Göransson επιτυγχάνει τα ίδια πρότυπα για ένα εντελώς διαφορετικό έργο. Όταν εργάζεσαι με έναν πλοίαρχο όπως ο Williams, είναι δύσκολο να φανταστείς οτιδήποτε πάει στραβά, αλλά η απαίσια αλήθεια είναι ότι τα πάντα μπορεί να μπαγιάσουν. Ο Ουίλιαμς ανακοίνωσε δημόσια ότι θα συνεχίσει από το Star Wars μετά το Επεισόδιο IX, που σημαίνει ότι αν κυκλοφορήσει άλλη ταινία, πιθανότατα θα είναι η πρώτη χωρίς τη δουλειά του το soundtrack. Ο Ludwig Göransson μπορεί να είναι η λύση σε αυτό το πρόβλημα πριν γίνει.
Το The Mandalorian απαιτεί έναν εντελώς διαφορετικό μουσικό τόνο, το σκοτεινό space-γουέστερν χρειαζόταν έναν κατάλληλο τόνο που η παρτιτούρα του Göransson έδωσε εξαιρετικά. Αλλά εάν μια άλλη είσοδος στην κύρια σειρά φτάσει στην οθόνη, ή μια άλλη τριλογία επινοηθεί τα επόμενα χρόνια, μπορεί να είναι απαραίτητη μια επιστροφή στην κλασική φόρμα. Ίσως ο τέλειος άνθρωπος για να ανανεώσει την παλιά παρτιτούρα, να κουβαλήσει τη δάδα από τον παλιό δάσκαλο και να δημιουργήσει νέα τέχνη που να ταιριάζει στις νέες ιστορίες είναι το άτομο που έχει διαπρέψει καλύτερα σε αυτά ακριβώς τα καθήκοντα στον πιο παγκοσμίως αγαπημένο Star Wars έργο σε χρόνια.
Σε τελική ανάλυση, δεν χρειάζεται να είναι ο Ludwig Göransson για να δημιουργήσει ένα υπέροχο αποτέλεσμα για τα μελλοντικά μέσα Star Wars , έχει ήδη δώσει το τέλειο παράδειγμα. Η μουσική είναι σημαντική και σε μια σειρά με τέτοιες εμβληματικές συνθέσεις, το franchise πρέπει να συνεχίσει να εξελίσσεται ηχητικά χωρίς να αφήνει πίσω το παρελθόν και να διασφαλίζει ότι ο μακρινός γαλαξίας ακούγεται τόσο όμορφος όσο πάντα.