Horror houdt van een spookhuis, en deze films laten zien waarom.

Op de een of andere manier heeft het fenomeen rond het Amityville-huis een belachelijk aantal horrorfilms voortgebracht. De meeste van deze films zijn het zoeken niet waard, maar The Amityville Horror uit 1979 onderscheidt zich door de eerste te zijn die de gerapporteerde angsten van de familie Lutz aanpakt. Hoewel het naar de huidige maatstaven behoorlijk gedateerd is en zelfs voor die tijd inconsequent werd geacteerd, moet The Amityville Horror het doen met mystiek, goedkope spanning en een paar flitsen van horror-schittering.

Los van zijn echte inspiratie, is The Amityville Horror een plezierige, stereotiepe spookhuisfilm.

The Conjuring (2013)

James Wan’s The Conjuring, de eerste in een grotendeels consistente serie, is beïnvloed door het paranormale onderzoek van Ed en Lorraine Warren, waaronder de Amityville Horror. De film uit 2013 concentreert zich op de ervaringen van de familie Perron op een boerderij in Rhode Island, en de kracht van The Conjuring berust op het vasthouden aan klassieke horrorstijlen. Dit is een film die realistisch gezien op elk moment in de afgelopen 40 jaar had kunnen worden geproduceerd.

Wan is een meester in horror en neemt de tijd om de personages en het verhaal van The Conjuring op te zetten, terwijl hij met klompjes angsten besprenkeld wordt op weg naar een opwindende en nachtmerrie-opwekkende laatste act.

De anderen (2001)

Met een sterk optreden van Nicole Kidman laat The Others speciale effecten achter ten gunste van sfeer, mysterie en spanning. Grace en haar twee kinderen wonen in een landhuis samen met een paar aanwezigen, die allemaal getuige zijn van vreemde incidenten die erop wijzen dat een ander gezin de woning rondwaart.

The Others beweegt zich in een vrij nauwgezet tempo en verwerpt conventionele verhalende hulpmiddelen zoals jump scares, en kiest ervoor om de personages het verhaal te laten dragen. Het werkt.

Ghostwatch (1992)

Showmanship is essentieel als het gaat om horrorfilms, of eigenlijk elk genre. BBC’s Ghostwatch is misschien wel het beste voorbeeld van de presentatie van een project die de impact ervan vergroot. Geschoten als een documentaire en uitgezonden op Halloween als een live vertoning, volgt Ghostwatch drie BBC-reporters terwijl ze een zogenaamd spookhuis binnenkijken.

Aanvankelijk denken de verslaggevers dat deze zaak een hoax is, een veronderstelling die zwakker wordt naarmate de uitzending vordert. Realistisch geschoten, inventief en angstaanjagend wanneer de horror echt op gang komt, is Ghostwatch een kunstwerk.

De achtervolging (1963)

The Haunting, niet te verwarren met de inferieure remake uit 1999, is een klassieke psychologische horrorfilm die zich afspeelt in een kanshebber voor het grootste spookhuis van het genre. Hugh Crain’s Hill House is een gotisch meesterwerk; een uitgestrekt herenhuis dat wordt gekenmerkt door afwijkende meubels en onnatuurlijke architectuur. Elke kamer van dit gebouw heeft een tragisch verhaal te vertellen, en de film doet een bewonderenswaardige taak om Hill House als een levend wezen te laten voelen.

Thematisch pakt The Haunting depressie, schuldgevoelens en latente seksualiteit aan, allemaal risicovolle onderwerpen waarmee rekening werd gehouden toen de film uitkwam.

The Innocents is weer een fantastische spookhuisfilm uit deze tijd.

Huis (1986)

Niet te verwarren met de Japanse film uit 1977 met dezelfde naam, die ook briljant is, 1986’s House is een luchtige achtbaanrit die meer bezig is met onderhoudend dan angstaanjagend publiek. Een auteur verhuist naar het landgoed van zijn overleden tante om een ​​boek te schrijven en misschien een innerlijke demon of twee uit te drijven; helaas voor Roger blijkt deze therapeutische gebeurtenis eerder letterlijk dan metaforisch te zijn.

Heerlijk campy, House en het onmiddellijke vervolg zijn leuk voor het hele gezin, iets wat niet veel horrorfilms kunnen beweren.

De legende van Hell House (1973)

Een natuurkundige, zijn vrouw en twee mediums gaan naar het Belasco House op zoek naar geesten en een salaris. Nadat alles is gezegd en gedaan, zullen ze niet allemaal naar buiten lopen. The Legend of Hell House is een typische spookhuisfilm, zij het een die de spookachtige poltergeist-achtige angsten aanvult met een bruikbaar mysterie en veel spanning tussen de menselijke karakters.

Een publiekstrekker, The Legend of Hell House is een veilige keuze voor elk Halloween-horlogefeest, vooral voor degenen die de terreur van het Belasco House nog niet hebben meegemaakt.

Poltergeist (1982)

Door de talenten van Tobe Hooper en Steven Spielberg samen te brengen, onderscheidden de genrebepalende speciale effecten van Poltergeist het van zijn tijdgenoten ten tijde van de release. Hoewel de beelden goed standhouden, is het verhaal waar de sterke punten van de film echt liggen. Te veel horrorfilms slagen er niet in om hun bovennatuurlijke bedreigingen te matchen met menselijke personages die het publiek echt wil zien overleven; gelukkig heeft Poltergeist dit probleem niet.

De Freelings gaan door een hel als hun huis explodeert met poltergeist-activiteit, met als hoogtepunt een iconische laatste reeks.

De stralende (1980)

Stanley Kubricks bewerking van Stephen Kings The Shining volgt Jack Torrance en zijn familie terwijl ze voor de winter hun intrek nemen in het lege Overlook Hotel. Het isolement begint Jack te raken, waardoor de vader steeds losbandiger en gewelddadiger wordt. Ook lijkt het er spookachtig te zijn in het hotel, wat weinig helpt voor Jacks gemoedstoestand.

Rivieren van bloed, spookachtige barmannen en iconische tweelingen terzijde, The Shining houdt zijn bovennatuurlijke gebeurtenissen sporadisch, en laat het aan het publiek over om te beslissen of Jack een deel van de vreemdheid van het hotel hallucineert.

De vormverwisselaar (1980)

George C. Scott, een rolstoel en een aangrijpend moordmysterie, The Changeling is DE definitieve spookhuisfilm. Het idee is simpel: een componist verhuist naar een herenhuis, er gebeuren rare dingen en een ontevreden geest moet gewroken worden. Het plot bevat misschien niet zoveel verrassingen, maarThe Changeling valt op door één specifiek ding: de hoofdrolspeler, John Russell, brengt een nuchtere volwassenheid in het verhaal dat het bovennatuurlijke grondt incidenten doorspekt de hele film.

Het Victoriaanse huis van The Changeling is effectief en griezelig, een perfecte keuze voor een spookhuisomgeving.