Zelfs hoofdrolspelers halen het einde niet altijd. Deze films bewezen dat niemand veilig was, zelfs wanneer hoofdpersonages een vroege dood stierven.

Alfred Hitchcock vermoordde zijn Psycho-hoofdpersoon vroeg in de iconische film, lang voor de meeste anderen op deze lijst. De bekende Janet Leigh speelde Marion, die op een lange reis gaat nadat ze geld van haar baas heeft gestolen. Ze maakt de noodlottige fout om te overnachten in het Bates Motel, waar ze 47 minuten nadat de film begint aan haar einde komt. In een van de beroemdste scènes uit de geschiedenis wordt ze onder de douche doodgestoken.

De film verschuift vervolgens de focus op Marions zus Lila en Marions vriend Sam, die naar Bates Motel komen om Marion te zoeken. Ze hebben geen idee dat ze in levensgevaar zijn. Psycho wordt beschouwd als de bedenker van deze film-trope, dus het veroorzaakte destijds nogal een schok voor de kijkers.

De peetvader (1972)

Deze maffiaklassieker omvatte drie iconische films. Het had echter oorspronkelijk een heel ander hoofdpersonage: Don Corleone, gespeeld door de Hollywood-legende Marlon Brando. Don Corleone wordt echter neergeschoten in de eerste film en sterft in een ziekenhuis. Zijn criminele imperium gaat vervolgens naar zijn zoon Michael (Al Pacino) die oorspronkelijk niets met het familiebedrijf te maken wilde hebben. Michael wordt uiteindelijk nog meedogenlozer dan zijn vader was.

De film legt de nadruk op het belang van familie en de sterkte van de banden tussen familieleden. Gezien deze thema’s is het logisch om de vader te doden en zijn zoon de mantel op zich te laten nemen.

De Leeuwenkoning (1994)

In veel opzichten lijkt The Lion King op The Godfather. Net als de maffiafilm, richt deze animatieklassieker zich oorspronkelijk op de vader, Mufasa, om na zijn dood over te schakelen op zijn zoon, Simba. Simba doet zijn best om in de voetsporen van zijn vader te treden, maar het is een echte uitdaging voor de jonge leeuw.

Sinds de release is de film een ​​geliefde klassieker geworden. Het moment van Mufasa’s dood maakt het publiek gemakkelijk aan het huilen, zelfs na bijna 30 jaar sinds de creatie van de film. Het is het bewijs dat het doden van een hoofdpersoon altijd een emotioneel moment is.

Schreeuw (1996)

Dit voorbeeld is vergelijkbaar met Janet Leigh in Psycho: een actrice met een grote naam ontmoet haar einde vroeg in een horrorfilm. Het personage van Drew Barrymore, Casey, sterft nog sneller in de inmiddels iconische horrorfilm Scream. Het adembenemende moment vindt plaats in minder dan 15 minuten in de film, wanneer de gemaskerde moordenaar Casey in haar huis vindt en haar vermoordt.

Niemand had verwacht dat Casey zo snel zou overlijden, vooral omdat Barrymore op een poster voor de film stond en toen al een beroemd gezicht was. De schok van de wending en de meedogenloosheid waarmee het werd uitgevoerd, hielden het publiek de hele tijd op het puntje van hun stoel.

X-Men: The Last Stand (2006)

Superheldenfilms doden vaak personages, maar meestal niet de hoofdhelden (tenzij Thanos op het toneel verschijnt). X-Men: The Last Stand heeft echter niet één, maar twee hoofdpersonages gedood. De eerste die sterft is Cyclops, gespeeld door James Marsden – maar er is een nog grotere wending.

De hoofdpersoon die sterft is Sir Patrick Stewart’s Professor X – de man die de hele serie op gang heeft gebracht, naast Sir Ian McKellen’s Magneto. Jean Grey, die is bezweken aan de macht van de Dark Phoenix, vermoordt haar mentor in deze onvergetelijke scène. Gelukkig voor alle Professor X-fans keert hij later terug naar de franchise.

De plaats voorbij de dennen (2012)

De meest gebruikelijke manier van handelen met deze filmdraai is om je te concentreren op de vrienden of familieleden van het personage nadat ze zijn gestorven, zoals bij verschillende films hierboven. The Place Beyond the Pines volgt deze formule tot op zekere hoogte.

Ryan Gosling was al een grote ster tegen de tijd dat hij in de film verscheen, dus niemand verwachtte dat zijn held Luke voor het einde van de film zou sterven. Toch is dat precies wat er gebeurde toen een politieagent hem neerschoot. De film springt dan vooruit in de tijd en verandert het perspectief naar de man die Luke heeft vermoord, evenals Luke’s nu tienerzoon.

GI Joe: vergelding (2013)

In de tweede G.I. Joe-film hernam Channing Tatum zijn hoofdrol als Duke. Maar in tegenstelling tot de eerste film, waarin hij talloze uitdagingen overleefde, sterft Duke vroeg in de tweede film, bij een luchtaanval op de G.I. Joe basis.

Naar verluidt was Channing Tatum niet enthousiast over de beslissing van de makers om zijn personage te vermoorden. Om nog maar te zwijgen van het feit dat iedereen die het leuk vond om Duke’s opkomst tot leider van het team te zien, net zo onaangenaam verrast moet zijn geweest – maar het was een emotioneel moment dat de kijkers aangreep.

Godzilla (2014)

Er is lang uitgekeken naar de nieuwe versie van Godzilla – niet alleen onder fans van monsterfilms, maar ook onder degenen die graag Bryan Cranston in een grote filmrol zien. Aanvankelijk leek het erop dat Cranstons wetenschapper John Brody het belangrijkste menselijke personage in de film zou zijn (hoewel de echte hoofdpersoon natuurlijk Godzilla is). Hij sterft echter later en de film verschuift de focus naar zijn zoon Ford, gespeeld door Aaron Taylor-Johnson.

Cranston gaf later commentaar op de vroegtijdige dood van zijn personage en zei dat hij geen fan was: “Dat personage dat op dat moment stierf, was een vergissing. Ik wist het toen ik het las. Toen ik het las, zei ik: ‘Oh, pagina 50 dit personage wie was de emotionele kern in het centrum, die het publiek tot op dat moment in het verhaal leidde – hij sterft?’ Wat een verspilling.”

De hatelijke acht (2015)

Quentin Tarantino is geen onbekende in het doden van personages in zijn films. The Hateful Eight lijkt een ensemblestuk, maar John Ruth van Kurt Russell lijkt de hoofdpersoon te zijn. Maar als hij vastzit in een lodge met een stel bandieten, wordt hij vergiftigd en schiet een van hen hem neer.

Dit komt als een verrassing, vooral voor Daisy (Jennifer Jason Leigh) die door Ruth werd gevangengenomen en voor het gerecht werd gebracht. Vanaf dat moment worden de toch al gespannen relaties tussen de personages nog gespannener, aangezien de dood van Ruth duidelijk maakt dat niet iedereen de lodge levend zal verlaten.