Steel Assault zal elke liefhebber van retrogames nostalgisch maken. Hoewel het zijn hoogtepunten heeft, heeft het ook zijn zwakke punten.

De retro-geïnspireerde pixelart in deze game is perfect uit het 16-bits tijdperk. De animaties zijn al even geweldig. Van de graphics zelf tot de vijand en karakterontwerpen, Steel Assault voelt alsof het uit de jaren 80 of 90 zou kunnen komen. De kleuren zijn veel scherper in het spel, dus het is ook moderner.

Een van de grootste hoogtepunten zijn de gigantische eindbazen die vaak het scherm in beslag nemen. Ze kunnen lastig te verslaan zijn en kunnen sommige spelers tot het uiterste drijven. Moeilijk of niet, het valt niet te ontkennen dat de ontwerpen er geweldig uitzien.

Slechtste: geen optie voor volledig scherm

Er zijn verschillende filters in het spel om Steel Assault te laten aanvoelen als een retro 16-bits titel. Er zijn CRT-lijnen en zelfs een nagebootst gezichtspunt om het eruit te laten zien als een oude buis-tv. Als je deze effecten inschakelt, ziet het spel er wazig uit, dus het wordt aanbevolen om ze uit te schakelen.

Hierdoor ziet Steel Assault er beter uit en is het veel gemakkelijker om te zien wat er aan de hand is. Het nadeel is dat zelfs als al deze opties zijn uitgeschakeld, de game alleen wordt gepresenteerd in een 4:3-verhouding. Jammer, want nogmaals, het is een echte blikvanger.

Beste: grijphaken

De hoofdpersoon, Taro, heeft twee basisbewegingen. Hij kan een door plasma aangedreven zweep gebruiken om vijanden aan te vallen en hij kan enterhaken schieten. Deze haken kunnen worden verankerd aan de meeste dingen in de omgeving of zelfs aan sommige bewegende objecten.

Wanneer spelers eraf springen, is er een mooie bounce. Het leren van de touwen is in het begin een beetje lastig, maar met oefenen zal het al snel natuurlijker worden. Dit is absoluut het belangrijkste dat gamers kunnen relateren aan Bionic Commando, wat positief is.

Slechtste: niet veel power-ups

De zweep en de haken zijn geweldig om mee te spelen. Helaas zijn er niet veel power-ups om de hoofduitrusting te begeleiden. Er zijn kisten verspreid over elk niveau met slechts een van de drie dingen erin. Er zijn harten voor genezing. Er is een schild-power-up die een tijdelijke verdedigingsboost geeft.

Dan is er de elektrische power-up die voor een beperkte tijd enkele elektronische projectielen aan Taro’s zweep toevoegt. Een goede retrogame, of een moderne indiegame, leeft en ademt op coole power-ups, en Steel Assault ontbreekt gewoon. Het had ook een soort fiets- of mecha-pak kunnen gebruiken.

Beste: Moeilijkheidsgraad Opties

Er zijn geen instelbare toegankelijkheidsopties in Steel Assault. Aan de positieve kant zijn er goede moeilijkheidsgraden die net zo goed werken. Ze kunnen niet on-the-fly worden gewijzigd, maar dat is oké. Er zijn er vier om in het spel te beginnen, waarbij Very Easy een bijna letterlijke cakewalk is en Expert net zo straffend als enkele van de zwaarste klassiekers. Deze modi moeten geschikt zijn voor alle soorten gamers.

Slechtste: erg kort

De lanceringsprijs voor Steel Assault is $15, wat in de buurt komt van veel indiegames. Zelfs tegen die prijs kunnen sommige gamers teleurgesteld zijn door het feit dat het spel in ongeveer dertig minuten kan worden verslagen. Dat is de gemakkelijkste instelling om gamers een beter idee te geven van de basiservaring.

Het zal zeker langer duren bij de hogere moeilijkheidsgraden, maar zelfs in de Expert-modus kan die tijd slechts een paar uur bedragen. Om een ​​duidelijker beeld te schetsen, zijn er slechts vijf niveaus. Het is een goede dertig minuten, maar nogmaals, dat is misschien niet genoeg voor iedereen.

Beste: Goede variëteit aan niveau

De positieve kant van de vijf fasen is dat ze elk gevarieerd zijn. De belangrijkste vijf vinden allemaal plaats in verschillende soorten niveaus, van een verwoeste stad tot een levendige jungle. De afzonderlijke fasen veranderen ook van uiterlijk.

Het tweede niveau, de eerder genoemde jungle, begint aan een fijn rivieravontuur voordat het uiteindelijk in brand vliegt. De indie-ontwikkelaars hebben veel gedaan om deze podia te laten opvallen. Ze zijn over het algemeen goed ontworpen vanuit een gameplay-perspectief en vanuit een kunstperspectief.

Slechtste: Geen zelfstudie of extra’s

Als het spel dertig minuten zou duren, maar vol zat met extra’s, zou dat één ding zijn. Er zijn echter geen extra’s. De enige herhalingswaarde voor gamers is dan om elke moeilijkheidsgraad uit te proberen, alleen voor zelfbevrediging. Steel Assault heeft niet eens een leaderboard.

Het is iets anders om sommige gamers weg te houden van de ervaring. Steel Assault had kunnen profiteren van typische retro-gamefuncties zoals een kunstgalerie, een boss rush-modus of zelfs een tutorial. Misschien kunnen deze dingen worden gepatcht door toekomstige updates.

Steel Assaultwerd uitgebracht op 28 september 2021 en is beschikbaar op pc en Switch.