Inhalen is nooit gemakkelijk, dus om te slagen moet DC superhelden naar nieuwe gebieden duwen, net zoals de Dark Knight eerst deed.

Dat was natuurlijk niet het enige probleem van de Justice League van 2017, verre van dat, maar de film zo duidelijk laten opvallen in dingen die zo duidelijk zijn als het kleurenpalet, dat duidelijk dat van Marvel was gewoon een slechte creatieve oproep. De waarheid is dat, afgezien van een enorm CGI-budget, DC- en Marvel-films verschillende sporten beoefenen, en dus zouden ze zichzelf niet aan dezelfde regels moeten onderwerpen.

Marvel Studios trof echt goud met zijn PG-13-superheldenformule. Zelfs de slechtste films van die partij verdienden veel geld, en dit betekent dat er in het begin eigenlijk weinig tot geen reden was om van die stijl af te wijken. Desalniettemin, toen Marvel vaste voet kreeg, begonnen producenten, scenarioschrijvers en regisseurs meer risico’s te nemen met betrekking tot het plot van elke film, een trend die misschien begon met Guardians of the Galaxy en Iron Man 3, alleen om zijn top te bereiken in WandaVision en Loki.

Hoe dan ook, MCU-kijkers zijn bereid om veel meer vergevingsgezind te zijn voor eventuele tekortkomingen in Marvel-inhoud, deels omdat er zoveel van is. Moet DC proberen zo’n magisch recept te vinden? Op dit moment waarschijnlijk niet, omdat het nog lang niet in de buurt komt, een bewijs dat het gebrek aan overeenkomsten is tussen zijn beste films, of zelfs wat ze goed maakt. Proberen om het spel van Marvel te spelen, zou vergelijkbaar zijn met een startup die het opneemt tegen Facebook, Amazon en Google, de MCU die in een andere gewichtsklasse vecht.

Shazam! leunt op een mix van goofiness en duisternis die een serieuzere onderliggende plot verbergt, en het is alleen anders omdat zoveel tieners grote rollen spelen; beide Wonder Woman-films vormen een schril contrast met de duistere wereld van Snyder, en brengen tegelijkertijd het soort vrouwelijke icoon naar voren dat Marvel mist; ten slotte staat Aquaman als de meest Marvel-achtige film van DC, en hoewel het niet uitzonderlijk is, begaat het weinig of geen zonden in een verhaal dat meer lijkt op vroege MCU-projecten, zoals Thor’s eerste twee inzendingen.

De DCEU zoals die nu leeft, is nauwelijks iets, er is heel weinig bereikt op het gebied van karakterontwikkeling voor deze helden, en dat geldt ook voor Wonder Woman. Daarom leverde het zoveel problemen op om een ​​supergroepfilm als Justice League samen te stellen; in tegenstelling tot de Avengers wisten bioscoopbezoekers niet veel over deze helden, ze hadden weinig redenen om om hen te geven en het kostte Snyder vier uur om dat doel te bereiken.

Het is ook de reden waarom Warner Bros. ervoor heeft gekozen om The Batman in een apart universum te laten bestaan. Bruce Wayne is duidelijk de grootste krachtpatser en het zou voor die film een ​​te grote belemmering zijn om de last van Ben te dragen. Afflecks Batman op zijn schouders. Op dit moment zou de DCEU moeten inspelen op de individuele sterke punten van elke individuele franchise, dus uiteindelijk is er iets om op te bouwen.

Tot op de dag van vandaag is het kroonjuweel van DC Christopher Nolans Dark Knight Trilogy, films die niet vooroverbogen om aan de normen te voldoen, maar in plaats daarvan het creatieve personeel lieten werken met het geweldige bronmateriaal dat de strips leveren om Batman zijn eigen toon. Dit is hetzelfde dat Patty Jenkins’ Wonder Woman goed maakte, zoals de regisseur meerdere keren trots aan verslaggevers heeft verteld, dat ze jarenlang vurig heeft gevochten voor haar recht om de film te maken die ze wilde maken.

Het valt niet te ontkennen dat de aantijgingen van Ray Fisher een donkere wolk werpen op de leidinggevenden van Warner Bros. Toch kunnen ze hun reputatie alleen verbeteren door de vele fouten die in het verleden zijn gemaakt, te herstellen. Het goede nieuws is dat er voldoende ruimte is om risico’s te nemen en verder te gaan met nieuwe ideeën, aangezien wat er al is duidelijk niet werkt, en omdat de Snyderverse niet terugkomt.

James Gunn tekenen om The Suicide Squad en Peacemaker te regisseren waren zeer slimme zetten, aangezien Gunn misschien zelfs Star Wars voor elkaar zou kunnen krijgen, dus die twee zijn ziet er al beter uit dan bijna al het andere dat aan dit punt voorafgaat. De enige vraag is of de obscure Black Adam en The Flash de kans krijgen om de identiteit te vestigen die ze zo hard nodig hebben, terwijl The Batman gaat op een solomissie die voor DC Comics in ieder geval kan doen wat de rest van de Warner Bros.-films niet is gelukt.