In 2006 bracht Nintendo de originele Wii Sports voor de Wii uit als een pack-in titel, met zijn simplistische gameplay als een soort technische demo voor de nieuwe motion control-technologie. Wii Sports hielp miljoenen Wii -consoles te verkopen, op zichzelf een bevlieging te worden en een eigen serie te paaien. Nintendo volgde het op met Wii Sports Resort , die zich richtte op het nieuwe motion plus accessoire, terwijl Wii Sports U de serie naar de Wii U. bracht Nintendo Switch Sports is de nieuwste aflevering, maar helaas is het de slechtste game in de serie tot nu toe.

Nintendo Switch Sports is hetzelfde concept als zijn voorgangers. Het is eigenlijk een mini-game compilatie met elke mini-game op basis van een echte sport. In plaats van traditionele knopinvoer wordt elke sport gespeeld met bewegingscontroles met behulp van de Switch Joy-Con-controllers. Er zijn verschillende sporten voor Nintendo Switch Sports spelers om te proberen, met enkele terugkerende fanfavorieten en enkele nieuwe.

De drie terugkerende sporten in Nintendo Switch Sports zijn bowlen, tennis en chambara, aka zwaardgevechten. Elke sport functioneert vrij dicht bij hoe ze het hebben gedaan in de vorige afleveringen, hoewel bowlen vereist dat spelers de trigger langer bewaren dan in Wii Sports . Er wordt hier geen nieuwe technologie getoond, en dus loopt de nieuwigheid van Nintendo Switch Sports snel op. Iedereen die Wii Sports heeft gespeeld uitgebreid zal zich waarschijnlijk vervelen van de terugkerende sporten, hoewel ze nog steeds leuk genoeg zijn wanneer ze met de juiste groep vrienden worden gespeeld.

De drie nieuwe sporten in Nintendo Switch Sports zijn badminton, volleybal en voetbal. Badminton krabt een soortgelijke jeuk als tennis, maar het is nog steeds anders genoeg in termen van hoe het wordt gespeeld dat het niet voelt als een verspilde slot. Badminton in Nintendo Switch Sports vereist dat spelers zich meer bewust zijn van hoe hard ze de controller zwaaien, omdat het mislukken van een grote schommel ertoe kan leiden dat er één op de grond valt, waardoor ze weerloos worden wanneer hun tegenstander het vogeltje terugkeert .

Volleybal is een beetje meer betrokken dan sommige van de andere sporten op het dek, waarvoor een grotere verscheidenheid aan bewegingscontrole -ingangen nodig is, naast het simpelweg zwaaien van de controller. In volleybal moeten spelers Nintendo Switch Sports verschillende bewegingen uitvoeren om de bal te stoten, in te zetten en te spike. Volleybal is nog steeds eenvoudig genoeg dat spelers de tutorial veilig kunnen overslaan, maar er is genoeg variatie dat het duidelijk opvalt van de meeste andere sporten.

En ten slotte is voetbal het hoogtepunt van de ervaring van Nintendo Switch Sports , waarbij het de enige sport is die spelers directe controle over hun karakter nemen. Spelers zijn vrij om hun karakter rond het veld te verplaatsen, met verschillende schommels van de Joy-Con-controllers die resulteren in verschillende soorten trappen.

Voetbal in Nintendo Switch Sports is de meest uitgewerkte sport die wordt aangeboden, maar het wordt al snel oud. Alle sporten zijn ondiep, en met drie van de sporten zijn herhalingen van eerdere games, is het waarschijnlijk dat de meeste Nintendo Switch Sports spelers hun vulling zullen hebben na slechts een paar uur spelen. Nintendo Switch Sports is leuk om af en toe op te pakken en te spelen, maar de game zal niet hetzelfde soort blijvende kracht hebben als Wii Sports de dag.

Naast de oppervlakkigheid van de sport, heeft Nintendo Switch Sports gewoon geen dwingende reden voor spelers om er vaak naar terug te keren. Het Wii Fitness -tijdperk van de originele Wii Sports is verdwenen, wat spelers geen redenen geeft om regelmatig in te loggen. De herhalingswaarde zou voortkomen uit de cosmetica die spelers ontgrendelen om hun MII -personages en sportgenoten aan te passen, maar er is een groot probleem met hoe dat werkt.

Om een ​​bizarre reden is het ontgrendelen van cosmetische opties vergrendeld achter online spel, dat zelf beperkt is tot twee spelers op een enkele console. De aantrekkingskracht van een game zoals Nintendo Switch Sports is om het met vrienden te spelen, dus deze beperking is head-scratching. Het zou één ding zijn als Nintendo ervoor wilde zorgen dat Unlockables en dergelijke alleen afkomstig waren van competitieve wedstrijden met echte online spelers, maar het is geen geheim dat de game soms spelers met bots overeenkomt.

Het beperken van de ontgrendeling tot online spelen is om een ​​andere reden problematisch, en dat is dat iedereen een online abonnement op Nintendo Switch moet hebben om met anderen te spelen. Laten we zeggen dat speler 1 een online abonnement op Nintendo Switch heeft en dat ze samen met hun vriend willen samenwerken om anderen in online tennis te spelen. De tweede speler moet ook een online abonnement op Nintendo Switch hebben, anders gaan ze gepaard met bots. De ontgrendelbare inhoud kan nog worden verdiend, maar dit is toch een bizarre beperking die het plezier van de game ernstig ondermijnt.

Het is verbijsterend waarom Nintendo besloot om ontgrendeling te beperken tot de online modus van de game, op zijn beurt de ervaring pijn te doen voor degenen die met meer dan twee mensen op één console spelen, waarvoor veel van de sporten toch zijn ontworpen. Combineer dit met het ontbreken van Wii Fitness -tijdperk en de oppervlakkigheid van de sport, en men zal weinig reden vinden om te blijven spelen Nintendo Switch Sports na een paar uur.

Het is mogelijk dat Nintendo Nintendo Switch Sports zal verbeteren met toekomstige updates, maar dat valt nog te bezien. Het is bekend dat Nintendo Switch Sports golf toevoegt in een toekomstige update, maar verder blijven Nintendo’s post-lanceringsplannen voor de game een mysterie. Er is veel werk te doen om Nintendo Switch Sports te maken, zelfs de helft zo leuk als zijn voorgangers, en zoals het er nu uitziet, is het een spel dat van eigenaren veilig kan overslaan.

Nintendo Switch Sports is nu uit, exclusief voor de Nintendo Switch.