De Sonic The Hedgehog Fanbase is een vreemde en moeilijke demografische, vaak oneerlijk gereduceerd tot hun minst liefdadige of meest gênante vertegenwoordigers. Het algemene ecosysteem van fandom lijkt velen voor de gek te houden, maar er is iets unieks aan de culturele negativiteit rond fans van de avonturen van de Blue Blur.

Er is een substantieel contingent van de Sonic -fanbase die het personage als kind hield en ver van zijn aanbod in het afgelopen decennium of twee viel. Sonic is fundamenteel een eigendom van kinderen, gericht op publiek in het algemene gebied van de kleuterschool tot de middelbare school. Er is echter een enorme markt voor media die opgroeide met hun publiek, en Sonic heeft die demografie niet afgeschud.

Knuckles de echidna wordt vaak gekenmerkt als een fysieke krachtpatser die achterblijft bij de rest van de groep in termen van verstand. Het is een vrij veel voorkomende archetype voor kinderen. Sonic is de coole hoofdpersoon, Tails is zijn intelligente maar laffe sidekick, Amy is het hart en Knuckles is de grote kerel. Zijn vroegste optredens waren zwaar opgebouwd om hem heen en waren goedgelovig of gemakkelijk misleid. Latere iteraties van het personage speelden zijn gebrek aan intelligentie voor komische opluchting. Het was niet altijd bijzonder goed, maar veel van de beste momenten van Knuckles komen uit zijn gebrek aan intelligentie. De Sonic Boom Animated Series heeft deze versie van het personage aantoonbaar geperfectioneerd door beide in zijn domste momenten te spelen als ze af en toe ondermijnen voor komisch goud. De nieuwe film speelt veel van dezelfde toon, maar met een iets andere hoek.

De knokkels van Sonic the Hedgehog 2 is, net als Sonic, een bezoeker naar de aarde van een verre alternatieve wereld. Hij begrijpt routinematig de nieuwe en vreemde gewoonten van zijn nieuwe huis verkeerd. Hij is meestal nog steeds in de war en hij heeft nog steeds veel komische lijnen, maar hij komt deze keer met een redelijk excuus.

Hij is opmerkelijk vergelijkbaar met personages als Drax The Destroyer van de MCU of Starfire van Teen Titans . Hij komt uit een andere cultuur die onverenigbaar is met degene waarin hij zich bevindt, en hij doet geen grote moeite om erin te passen, waardoor hij een vis uit water laat. Combineer dat met zijn koppige en koppige aard, en hij levert nog steeds consistente komische opluchting. Veel hardcore sonische fans lijken deze versie van het personage te zien als een belangrijke verbetering ten opzichte van het bronmateriaal, maar om een ​​zeer vreemde reden.

Sweeping Social Media for the New Knuckles zullen onthullen dat de animerende filosofie achter veel meningen niet alleen liefde voor Idris Elba is, het is haat voor sommige andere iteraties. Fans ontcijferen het feit dat oudere Knuckles alleen werd gezien als “The Dumb Guy”, terwijl deze versie veel meer respect lijkt te hebben. Knuckles speelt nog steeds de stripreliefrol voor een groot deel van zijn schermtijd in de film, het grootste deel van zijn plaats in het verhaal wordt nog steeds aangedreven door zijn goedgelovige aard. Het primaire verschil is dat deze versie van het personage een begrijpelijke rechtvaardiging heeft voor zijn domme momenten, terwijl het origineel traag is als een primair karakterkenmerk. Beide karakters zijn koppig, koppig en soms opzettelijk onwetend. Hoewel de fanbase blij lijkt met de nieuwe knokkels, onthult hun tevredenheid een interessant aspect van hun genot van de franchise.

Overweeg de ietwat overdreven vectoren voor kritiek als het gaat om de Sonic -franchise. Iedereen heeft alle grappen gehoord over de vaak verschrikkelijke 3D -games, sommige fans zijn zelfs blij om mee te lachen. Fans zijn dol op de personages die de franchise vormen, ongeacht de kwaliteit van de inhoud waarin ze zich bevinden. De fandom zal vreselijke games, shows, strips en andere stukken media verdedigen als ze hun favoriete personages in het juiste licht portretteren .

Omgekeerd, als een stuk media een van de personages als minder dan onberispelijk portretteert, is dat er een cijfer tegen in de ogen van veel fans. Dit is een interessante permutatie van fandom. Tal van fanbases houden meer van hun personages dan van de werken die hen ontstaan. Fandoms duiken rond, werken die mensen lijken te haten alsof ze van plan zijn hun geliefde iconen te redden. Iets over de manier waarop Sonic -fans van hun favoriete pand genieten, is onverenigbaar met het bestaan ​​van gebrekkige personages.

Een blik op elke afbeelding van een sonisch personage, zelfs iemand die wordt afgeschilderd als de schurk, die iets doet dat wordt gezien als “uit karakter” is de kardinale zonde die een werk kan plegen. In een Sonic Team Racing -animatie verliest Shadow een race en steelt hij neerslachtig popcorn van een kleine chao. Deze hilarische show van slecht sportiviteit wordt door veel fans verontwaardigd. De sonische fanbase kan vaak voorspelbaar zijn, maar hun voorkeuren en neigingen maken hen een interessant geval van hoe fandom zich kan ontwikkelen. Misschien hebben jaren van bespot om hun favoriete serie te worden bespot. Misschien komt de aantrekkingskracht van de personages in de manier waarop Sonic vaak als onfeilbaar wordt afgebeeld, en dat verlangen is gevallen op de rest van de cast.

Goed geschreven karakters moeten fouten hebben. Of die fout egoïsme, bekrompenheid of zelfs een pijnlijk langzaam humor is, een personage is niet compleet als ze alles goed kunnen doen. Sonic -fans zijn geen monoliet, maar deze vreemde zaak toont een van de vele aspecten van de fandom die hen uniek maakt. Gelukkig zien de makers die de teugels vasthouden de noodzaak om deze personages weer te geven als imperfecte driedimensionale figuren, ongeacht hoe de fans reageren.