W tym roku pojawiły się naprawdę niesamowite i wyjątkowe tytuły horrorów. Są to filmy, które do tej pory wyróżniają się, a ich jeszcze nie brak.

Ci, którzy nie widzieli oryginalnego Quiet Place, zdecydowanie powinni umieścić to na szczycie swojej listy do obejrzenia. To niesamowicie niesamowity film z wręcz mistrzowskim projektem dźwiękowym i kilkoma naprawdę napiętymi momentami. Jest to porywająca historia horroru, która bierze „klasyczny trop” ludzi ściganych przez potwory i unowocześnia go za pomocą wspaniałych efektów specjalnych.

A Quiet Place Part II kontynuuje serię, pomagając budować na wcześniej ustalonym wszechświecie, prezentując więcej wiedzy na temat wygłodniałych drapieżnych stworzeń, które zstąpiły na ludzkość. To świetny dodatek do serii, który potrafi dotrzymać kroku oryginalnemu wydaniu, odkrywając nowe tereny, jednocześnie podkreślając, co sprawiło, że za pierwszym razem odniosła taki sukces.

Cenzor

Jedną z najlepszych części gatunku Horror jest to, że jest subiektywny. Jest tak wiele rzeczy, które „przerażają” ludzi, a podejście wszystkich kształtów i rozmiarów, które przyjmują niektóre firmy filmowe, zwykle nie sprawdza się, gdy starają się dotrzeć do jak największej liczby osób. Dlatego tak orzeźwiające jest samotne oglądanie stoiska filmowego, bez konieczności podążania za najnowszymi trendami.

Censor to świetne spojrzenie na brytyjskie kino, w szczególności na front cenzury w filmach i to, jak rzeczy różnią się od innych krajów, jeśli chodzi o to, co można, a czego nie można pokazać w filmach. Jest to utwór z epoki z lat 80., który jest cudownie nakręcony, niezwykle przerażający i uzupełniony o ukryty wątek fabularny, który pokazuje powolne popadanie Cenzora w szaleństwo tego, czego jej zdaniem była świadkiem.

To absolutnie powolne spalanie i prawdopodobnie będzie trochę „nudne” dla tych, którzy szukają wysokooktanowych emocji. Dla każdego, kto ma ochotę na coś wywrotowego i nieco „artystycznego”, jest to świetny wybór.

Naruszenie

Filmy o zemście mogą być bardzo satysfakcjonującym oglądaniem, ponieważ zwykle zawierają tematy, w których ktoś naprawdę złowieszczy dostaje swoją sławę. Violation to film o zemście, ale jeden z najbardziej porywających wizualnie i emocjonalnie ostatnich lat. Zdjęcia sprawiają, że cała fabuła i nadchodzące wydarzenia wydają się niezwykle klaustrofobiczne i duszące, nawet jeśli mają miejsce na terenie otoczonym rozległą dziczą.

Tytuł opowiada o kobiecie imieniem Miriam, która ma kłopoty z małżeństwem. Kiedy ona i jej mąż dochodzą do punktu krytycznego, szuka schronienia z siostrą w nadziei, że pomoże naprawić jej życie. Niestety, sytuacja staje się jeszcze gorsza, gdy Miriam jest świadkiem straszliwej zdrady, a następnie powoli pogrąża się w bardzo realistycznym szaleństwie.

Dżin

Dobry horror nie musi być nadmiernie krwawy ani wizualnie intensywny, aby przyciągnąć publiczność, po prostu musi być denerwujący. Dokładnie tak zaczyna się Djinn, z ciekawą koncepcją, w której młody niemy chłopiec jest nawiedzany przez tajemniczą istotę, gdy znajduje dziwną książkę i „wypowiada życzenie”.

To zdecydowanie rodzaj filmu, który został nakręcony przy niższym budżecie, co dodatkowo udowadnia, że ​​horror nie musi być ekstrawagancki, aby był psychologicznie inwazyjny. Djinn jest wspaniale zagrany, ze świetnymi zdjęciami i wciągającą historią. Może trwać trochę długo, a niektórzy byli zaniepokojeni „przewidywalnością”, ale zdecydowanie jest to jeden z najbardziej ograniczonych i denerwujących filmów 2021 roku.

Cukierkowy facet

Jeśli chodzi o horrory, remake zawsze są śliskie. Wprowadzanie szczególnie świetnej serii Horror w nową erę zwykle kończy się niepowodzeniem, ponieważ studia filmowe skupiają się na wizualizacjach i efektach specjalnych, a nie na podstawowych elementach, które sprawiły, że oryginalny film był tak nawiedzonym przeżyciem.

Na szczęście tak nie jest w przypadku Candyman. Jordan Peele stał się fantastycznym wizjonerem Horroru w ostatnich latach, a jego geniusz został wypożyczony zespołowi scenarzystów tego konkretnego remake’u. Świeci, gdy film z powodzeniem przenosi miejską legendę, unowocześnia ją, ale wciąż udaje mu się mocno uchwycić korzenie, które sprawiły, że oryginalne wydanie i folklor były tak fascynujące.

Żona Jakoba

Jedna z królowych horroru, Barbara Crampton, powraca z kolejnym fantastycznym, przerażającym i prowokującym do myślenia filmem. Przesłania zawarte w filmie skupiają się na kobiecej sprawczości, tęsknocie, żalu i ostatecznie wysokim koszcie wolności. Żona Jakoba zawiera więcej niż kilka szokujących i przerażających momentów, które są bardzo skuteczne. Co ciekawe, podtekst filmu jest tak bogaty, że może wymagać wielu obejrzeń, aby naprawdę zrozumieć, dlaczego niektóre postacie podejmują określone decyzje. Wszystkie występy są świetne, ale Barbara Crampton nadal prześciga się sama, można argumentować, że może to być jej najlepszy do tej pory. To film dla tych, którzy uwielbiają oglądać film, a następnie zagłębiać się w jego ukryte warstwy.

Dementer

Reżyserowi Chadowi Crawfordowi udaje się pokazać, jak przerażająca może być przeszłość, która zaraża teraźniejszość.Dementer skupia się na Katie i jej walce z przezwyciężeniem traumy tak strasznej, że wydaje się, że wypełniła każdy zakamarek jej umysłu . W miarę rozwoju filmu staje się jasne, że jej trauma jeszcze się nie skończyła i że pokonanie jej będzie wymagało całej jej siły.

Film wykonuje fantastyczną robotę, pokazując, jak zagmatwane i dezorientujące jest przetwarzanie poważnej traumy. Narracja może czasami wstrząsać, ale jeśli ktoś będzie się jej trzymał, nie rozczaruje się. Również postać Stephanie ma zespół Downa i jest bardzo dobrze traktowana. Dementer z pewnością będzie krążył w umysłach widzów jeszcze przez jakiś czas.

Pusty człowiek

The Empty Man ukazuje się niecały rok i już jest filmem polaryzacyjnym. Z pewnością będzie to dyskutowane przez fanów horrorów przez wiele lat, czy to naprawdę sprytne, czy tylko strata czasu. Im mniej mówi się o fabule, tym lepiej, bo w ten film trzeba wejść w ciemno. Film ma już status kultowego klasyka iz biegiem lat z pewnością będzie coraz bardziej czczony.

Reżyserowi Davidowi Priorowi udało się stworzyć horror, który rzuca wyzwanie widzom. To nie jest film do obejrzenia, jeśli ktoś chce tylko zobaczyć makabryczne zabójstwa lub wiadra krwi. Każdy ma prawo do swojej opinii, ale Pusty Człowiek zasługuje na uwagę, jaką otrzymuje i jest wart poświęcenia mu czasu.

Czuwanie

Nie ma zbyt wielu (jeśli w ogóle) filmów skupiających się na stworzeniach opartych na żydowskim folklorze. To niedopatrzenie jest żałosne, ponieważ chrześcijaństwo wydaje się mieć monopol na rynku horrorów. Jeśli jednak Czuwanie jest jakąkolwiek wskazówką, rzeczy mogą się zmienić raczej wcześniej niż później. Film skupia się na młodym mężczyźnie imieniem Jakow, który musi czuwać nad zmarłym ortodoksyjnym Żydem.

Zadanie to komplikuje się, gdy Jakowowi coś zaczyna dręczyć i tym samym czeka go życiowa bitwa. Reżyser Keith Thomas wykonuje fantastyczną robotę, umieszczając widza w świecie Jakowa i tradycjach, od których się odwrócił. Fakt, że jest to reżyserski debiut Thomasa, jest oszałamiający, pokazuje on głębokie zrozumienie tego, jak reżyserować horror, tak że jest on przerażający na poziomie osobistym. To film, którego nie można przegapić i sprawi, że widzowie będą podekscytowani tym, co Thomas wyreżyseruje dalej.

Saint Maud

Cieszący się uznaniem film A24 Saint Maud spełnia wszelkie oczekiwania. Reżyserka Rose Glass w swoim pierwszym filmie fabularnym głęboko i dziko przygląda się katolicyzmowi i gorliwości, która może z niego wynikać. Ze skoku widać, że ten film będzie czymś wyjątkowym. Postać Maud jest złożona i trochę tragiczna. Widzowie mogą zrozumieć jej potrzebę wiary w coś większego niż ona sama, ale niektóre działania, które podejmuje, są po prostu radykalnie usprawiedliwione.

Podobnie jak w filmie Ingmara Bergmana Persona, relacja między Maud a kobietą, którą opiekuje się Amandą, jest niezwykle fascynująca. Ich dynamika jest porywająca i stąd biorą się niektóre z największych przerażeń. Można podsumować ten film jako przypowieść o religijnej gorliwości, ale sięga znacznie głębiej. Piękno filmu polega na tym, że każdy widz nie będzie miał wątpliwości, że dojdzie do własnych wniosków na temat filmu i na pewno będzie się nad nim zastanawiał przez wiele lat. Widzowie będą mieli trudności ze znalezieniem w tym roku bardziej inteligentnego, wciągającego i majestatycznego horroru.