Nie wszystkie platformówki są kolorowe i beztroskie. Te sprytne, przerażające tytuły z pewnością przyprawią cię o dreszcze podczas przeskakiwania między platformami.

Platformówka, która zawiera efekty specjalne i migające światła, tak jak Halloween obejmuje dynie, Tamashii to horror jako przeciążenie sensoryczne. Świat, przez który jego bohater musi biec i skakać, jest groteskowy, pełen ohydnych stworzeń, posągów i rycin, równie wypaczonych i nikczemnych, co dziwnie sugestywnych. To krótki horror, ale genialny.

Wśród szaleńczych skoków i spanikowanego sprintu Tamashii nagradza uważne zbadanie otoczenia i przestudiowanie wielu łamigłówek. Szyfry i inne pisanki dają graczom wiele do zajęciaw tej opowieści o czarownicach, starożytnych istotach i świątyniach, które potrzebują oczyszczenia.

Zamknięcie

Bohaterem niezależnej rozkoszy Zamknięcie jest pajęczy demon, ale niestety nie jest to najstraszniejsza rzecz, która czeka w ciemności. Światło i ciemność to kluczowe cechy tej gry, w której przedmioty znajdujące się poza światłem dematerializują się, jakby nigdy nie istniały. W Zamknięciu, że światło nie dotyka, nie istnieje.

To nie jest najtrudniejsza gra logiczna i to dobrze. Sztuka wygląda jak ilustracje z książki Edwarda Goreya, a historia opowiada przeplatające się historie trzech ludzi. Dźwięk uderza z podekscytowaniem i napięciem, a centralna mechanika manipulacji światłem otwiera wiele unikalnych możliwości rozgrywki.

DARQ

Lloyd jest uwięziony w koszmarze i nic dziwnego, że nie jest zachwycony tą wiadomością. Bohaterem DARQ jest samotny, szkieletowy młody człowiek, który byłby wspaniałym dodatkiem do Ponurego Fandango lub Koszmaru przed Bożym Narodzeniem, dwa światy, które gra wydaje się komunikować w najlepszy możliwy sposób.

Założenie kogoś uwięzionego w koszmarze może nie jest nowe, ale DARQ w pełni wykorzystuje tę znajomą przesłankę, pozwalając bohaterowi naginać fizykę i tkankę sennego krajobrazu na swoją korzyść. Ma sprytne, a nie niemożliwe łamigłówki, a jego nawigacja środowiskowa to M.C. Zachwyt Eschera. DARQ to gra, w której platformówka dodaje, a nie odwraca uwagę od horroru.

Deszczowy Świat

Czy to ślimak? Czy to jest kot? Tak, bo to slugcat, główny bohater Rain World. Ta gra przenosi gry platformowe, horrory i survivalowe, wrzuca je do blendera i wrzuca do zepsutej gnojówki odrobinę zbzikowanego potwora. Jako ślimak przemierzający dystopijne ruiny w poszukiwaniu zdobyczy i uciekający przed drapieżnikami, gracze mają możliwość odkrywania wirtualnego świata, który wydaje się naprawdę obcy.

Mimo włóczni i błyskawicznego refleksu slugcat jest delikatną bestią, a bycie ściganym przez krokodyle cienie Rain World jest czasami przerażającym doświadczeniem. Kiedy nawet deszcz chce śmierci postaci, strach jest właściwy.

Martwe światło

Nowe Seattle, które eksploruje Randall Wayne, nie wygląda zbytnio jak przed kataklizmem w latach 80., który prawie zakończył ludzką rasę. Teraz Randall szuka swojej rodziny i tylko szybkie podjazdy, precyzyjne skoki i desperackie walki utrzymają go w jednym kawałku, dopóki ich nie znajdzie.

W przeciwieństwie do większości platformówek typu horror, Deadlightto 2.5D, wspaniały krajobraz miejskiego rozkładu, który gracz musi przebyć lub zginąć. Deadlight daje nowe życie horrorowi zombie, kładąc nacisk na przemierzanie i walkę, oferując wytchnienie dla fanów tego gatunku znudzonych powtarzalnymi zabójstwami. Dodaj do tego doskonały dźwięk, a Deadlight jest solidnym pretendentem, choć z łatwością mogła być tylko kolejną zapomnianą grą o zombie.

Zacieniona część mnie

Ta gra jest tak bliska, że ​​przypomina żywą bajkę, z animacjami i estetyką odpowiadającą Koralinie. Ta krótka platformówka logiczna jest pełna niejednoznaczności i przerażających. Mroczna, surrealistyczna, emocjonalnie stworzona i ogólnie doskonała Shady Part of Me jest również zaskakująco szczera.

Bohaterami Zacienionej części mnie są mała dziewczynka i jej cień, a mechanika światła i cienia pozwala graczowi dowolnie przełączać się między rozgrywką 3D i 2D.Ci Kto w nią gra, prawdopodobnie nie będzie mógł sobie wyobrazić gry bez narracji Hannah Murray (Gilly z Gry o tron), której głos czyni cuda, pogłębiając atmosferę tej mrocznej bajki.

Małe koszmary

Dziecko o imieniu Sześć jest uwięzione w Paszczy, dziwnym i gigantycznym naczyniu zamieszkałym przez potwory, które chcą przygotować szóstkę jako swój następny posiłek. Małe koszmary i jego kontynuacja są przerażające, ale nie opierają się na strachu przed skokiem ani krwi. Zamiast tego czerpią z wrodzonej wrażliwości, którą czuje się bawiąc się jako dziecko w świecie, w którym wszystko jest większe i bardziej niebezpieczne, dorosłość i dorastanie uosobione jako dosłowne potwory.

Połączenie sztuki, dźwięku, projektowania poziomów i budowania świata sprawia, że ​​Little Nightmaresjest jedną z najlepszych platformówek grozy na świecie, a niedługo nie zapomnisz wizyty w jej przerażających salach. Takich gier jest niewiele i warto je pielęgnować.

Padlina

Groteskowa czerwona masa macek, zębów i pofałdowanego ciała, bohater gry Carrionjest potworem w grze. Carrion wywraca platformówkę horroru do góry nogami, umieszczając gracza pod kontrolą potwora biegnącego przez laboratorium, z którego uciekł,rozrywając każdego żołnierza, który ma nieszczęście złapany na drodze stworzenia.

Ta gra nie jest grą, która toczy się w jednym miejscu, pakując znaczną różnorodność w swoje środowiska. Animacje śliskich ruchów potwora, wymachujących mackami i krwawe pożeranie jego ofiar sprawiają, że Carrion jest gratką dla fanów gatunku szukających czegoś nowego, a podczas tego side-scrollera nacisk jest większy w horrorze niż platformowaniu, stworzenie nie garbi się w przeskakiwaniu przepaści.

Otchłań

Limbo w PlayDead może być jednym z najsłynniejszych i najlepszych przykładów tego gatunku, a na jednym zrzucie ekranu łatwo zrozumieć, dlaczego. Jego czerń, biel i odcienie szarości dają graczom wszechobecne poczucie, że główny bohater zapadł się głęboko w mrok strasznego miejsca i może już nigdy się z niego nie podnieść.

Oczywiście sama atmosfera nie wystarczy, aby wznieść grę do świetności, a PlayDead dopracował mechanikę Limbo do najostrzejszego możliwego poziomu. Zagadki są jednymi z najlepszych w grach, a dla tych, którzy wytrwają w ciemności, uczucia stworzone przez tę grę odbijają się echem długo po tym, jak napisy się skończyły.

Wewnątrz

Duchowy następca Limbo, ten tytuł wprowadza graczy w świat, w którym naukowcy kontrolują ludzi. Główny bohater przejmuje dowodzenie nad jednym z urządzeń badaczy i używa go do kontrolowania działań innych, umożliwiając im rozwiązywanie zagadek i przetrwanie w inny sposób. Przy czasie gry krótszym niż cztery godziny, Inside można pokonać podczas jednego posiedzenia — i powinno tak być, aby zachować jego atmosferę.

Historia Inside jest symboliczna i niejednoznaczna, przez co większość wydarzeń jest otwarta na interpretację przez gracza. Wśród fanów toczyły się spore spekulacje i debaty. Ten narracyjny wybór jest niewątpliwie jedną z mocnych stron gry, podobnie jak oszczędne użycie koloru w monochromatycznym schemacie. Jego zakończenie pozostaje jednym z najgłośniejszych w gatunku.