Scena z „The Queen’s Gambit” twierdzi, że Grandmaster Nona Gaprindashvili nigdy nie grał przeciwko mężczyznom, kiedy faktycznie grała – i bije – często.

Królowa Gambit opiera się na książce Waltera Tevisa, która została opublikowana w 1983 roku. Książka wspomina także Nona Gaprindashvili podczas końcowej sekcji, w której Harmon gra w Moskiewskim Turnieju Invitational. Nie obejmuje jednak błędnego twierdzenia o wyborze przeciwników przez Gaprindashvili. Zamiast tego mówi, że „spotkała się z tymi rosyjskimi babciami wiele razy”.

Netflix wydała w odpowiedzi oświadczenie, stwierdzając, że chociaż mieli „najwyższy szacunek” dla osiągnięć Gaprindashvili, jej pozew był bezzasadny. Gaprindashvili z kolei twierdzi, że seria „przekroczyła” całą swoją karierę, którą spędziła „walcząc o zaakceptowanie”. Chce usunięcia, że ​​omawiana linia i realizuje odszkodowanie w wysokości 5 milionów dolarów.

Królowa Gambit powinna mieć możliwość przyjmowania tych samych swobód twórczych wszelkie inne dzieło fikcji. W końcu program Netflix nigdy nie twierdził, że jest historycznie dokładny. Mimo to nie ma sensu, dlaczego tak oczywiste kłamstwo na temat prawdziwej, żywej osoby pojawiłby się w scenariuszu. Gaprindashvili jest ważną postacią w szachach (była nawet pierwszą kobietą, która zdobyła tytuł Grandmaster) i zrozumiałe jest, że nie chce jednej linii z serii, aby zdefiniować jej dziedzictwo.

Gambit królowej obecnie przesyła strumieniowo w Netflix.