Bu yıl gerçekten şaşırtıcı ve benzersiz bazı korku oyunları çıktı. Bunlar şimdiye kadar öne çıkan filmler, daha pek çok şey daha gelecek.

Orijinal Quiet Place’i görmemiş olanlar bunu kesinlikle izlenmesi gerekenler listesinin başına koymalıdır. Düpedüz ustaca ses tasarımı ve bazı gerçekten gergin anlarla inanılmaz derecede ürkütücü bir film. Canavarlar tarafından avlanan insanların “klasik bir mecazını” alan ve bazı harika özel efektler kullanarak modernize eden sürükleyici bir korku hikayesi.

A Quiet Place Part II, insanlığın üzerine çökmüş yırtıcı yırtıcı yaratıkları çevreleyen daha fazla bilgi sergileyerek daha önce kurulmuş evreni inşa etmeye yardımcı olarak seriye devam ediyor. Seriye harika bir katkı, yeni zeminler keşfederek orijinal sürüme ayak uydurmayı başarırken, aynı anda onu ilk defa bu kadar başarılı kılan şeyin altını çiziyor.

sansür

Korku türünün en iyi yanlarından biri öznel olmasıdır. İnsanları “korkutan” o kadar çok şey var ki ve bazı film şirketlerinin benimsediği her türlü şekil ve boyuttaki yaklaşım, mümkün olduğu kadar çok insana hitap etmeye çalıştıkça genellikle boşa çıkıyor. Bu nedenle, bir filmin en son modalara uymaya gerek kalmadan kendi başına ayakta durduğunu görmek çok canlandırıcı.

Sansür, İngiliz film yapımcılığına, özellikle filmlerdeki sansürün ön cephesine ve filmlerde neyin gösterilip gösterilmeyeceğine ilişkin işlerin diğer ülkelerden nasıl farklı olduğuna dair harika bir bakış. Harika bir şekilde çekilmiş, fevkalade ürkütücü ve bir Sansür’ün tanık olduğunu düşündüğü şeyin çılgınlığına yavaş yavaş inişini gösteren temel bir hikaye yayını ile tamamlanmış bir 1980’ler dönemi parçası.

Kesinlikle yavaş bir yanık ve yüksek oktanlı heyecan arayanlar için biraz “sıkıcı” olması muhtemel. Yıkıcı ve biraz “sanatsal” bir şey isteyen herkes için bu harika bir seçim.

İhlal

İntikam filmleri, genellikle gerçekten kötü niyetli birinin karşılığını aldığı temalar içerdiğinden çok tatmin edici bir izleme olabilir. İhlal özünde bir intikam filmi ama son yıllarda görsel ve duygusal olarak en sürükleyici filmlerden biri. Sinematografi, tüm hikayeyi ve yaklaşan olayları, uçsuz bucaksız bir vahşi doğayla çevrili bir alanda geçseler bile inanılmaz derecede klostrofobik ve boğucu hissettirmeyi başarıyor.

Başlık, evliliğinde sorun yaşayan Miriam adında bir kadını takip ediyor. Kendisi ve kocası bir devrilme noktasına geldiğinde, hayatını onarmaya yardımcı olma umuduyla kız kardeşiyle birlikte sığınacak yer arar. Ne yazık ki, Miriam’ın korkunç bir ihanete tanık olması ve ardından yavaş yavaş çok gerçekçi bir deliliğe inmesiyle işler daha da kötüleşir.

Cin

Good Horror’ın seyirciyi etkisi altına alması için aşırı derecede kanlı veya görsel olarak yoğun olması gerekmez, sadece sinir bozucu olması gerekir. Djinn tam olarak böyle başlıyor, genç ve dilsiz bir çocuğun garip bir kitap bulup “bir dilek tuttuğunda” gizemli bir varlık tarafından musallat olduğunu gören ilginç bir konseptle başlıyor.

Kesinlikle daha düşük bir bütçeyle çekilmiş türden bir film, ayrıca korkunun psikolojik olarak istilacı olması için abartılı olması gerekmediğini kanıtlıyor. Djinn harika bir sinematografi ve sürükleyici bir hikaye ile harika bir şekilde oynandı. Biraz uzun olabilir ve bazıları “öngörülebilirlikten” rahatsız oldu, ancak kesinlikle 2021’in en sınırlı ve sinir bozucu filmlerinden biri.

Şeker adam

Korku filmleri söz konusu olduğunda yeniden yapılanmalar her zaman kaygan bir eğimdir. Özellikle harika bir Korku serisini yeni çağa getirmek genellikle başarısız oluyor çünkü film stüdyoları orijinal filmi böylesine unutulmaz bir deneyim haline getiren temel unsurlar yerine görsellere ve özel efektlere odaklanıyor.

Neyse ki, Candyman’de durum böyle değil. Jordan Peele, son yıllarda fantastik bir Korku vizyoneri haline geldi ve dehası, bu özel yeniden çevrim için yazar ekibine ödünç verildi. Film bir şehir efsanesini başarılı bir şekilde alıp modernize ederken, ancak yine de orijinal gösterimi ve folkloru böylesine çekici bir şey yapan köklere sıkıca tutunmayı başardığında parlıyor.

Jakob’un Karısı

Korku kraliçelerinden biri olan Barbara Crampton bir başka fantastik, korkutucu ve düşündürücü filmle geri dönüyor. Filmde yer alan mesajlar kadın failliğine, özlemine, pişmanlığına ve nihayetinde özgürlüğün yüksek maliyetine odaklanıyor. Jakob’s Wife, çok etkili olan birkaç şok edici ve korkutucu andan fazlasını içeriyor. İlginç bir şekilde, filmin alt metni o kadar zengin ki, belirli karakterlerin neden belirli kararlar verdiğini gerçekten anlamak için birden fazla kez izlenmesi gerekebilir. Tüm performanslar harika ama Barbara Crampton kendini aşmaya devam ediyor, bunun bugüne kadarki en iyi performansı olabileceği iddia edilebilir. Bu, bir film izlemeyi ve ardından gizli katmanlarına derinlemesine dalmayı sevenler için bir film.

ruh emici

Yönetmen Chad Crawford, insanın bugününe bulaştığında geçmişin ne kadar korkunç olabileceğini göstermeyi başarıyor. Dementer, Katie’ye ve onun zihninin her köşesini doldurmuş gibi görünen korkunç bir travmanın üstesinden gelme mücadelesine odaklanıyor. . Film ilerledikçe, travmasının sona ermekten çok uzak olduğu ve onu yenmek için tüm gücünü kullanması gerektiği ortaya çıkıyor.

Film, büyük bir travmayı işlemenin ne kadar kafa karıştırıcı ve kafa karıştırıcı olduğunu göstermede harika bir iş çıkarıyor. Anlatı bazen sarsıcı olabilir, ancak biri buna bağlı kalırsa hayal kırıklığına uğramaz. Ayrıca Stephanie karakteri Down sendromlu ve çok iyi işleniyor. Dementer, uzun bir süre izleyicilerin zihninde dolaşacak.

boş adam

Boş Adam bir yıldan az bir süredir vizyona girdi ve şimdiden kutuplaştırıcı bir film. Korku hayranları arasında gerçekten zekice mi yoksa sadece zaman kaybı mı olduğu konusunda yıllarca konuşulacağı kesin. Arsa hakkında ne kadar az şey söylenirse o kadar iyi olur, çünkü bu filme kör olarak girilmelidir. Film zaten bir kült klasik statüsüne sahip ve yıllar geçtikçe daha çok saygı duyulacağı kesin.

Yönetmen David Prior, izleyicilere meydan okuyan bir korku filmi çekmeyi başardı. Korkunç cinayetler veya kovalarca kan görmek isteyenlerin izleyeceği film bu değil. Herkesin kendi görüşüne hakkı vardır ama Boş Adam gördüğü ilgiyi hak ediyor ve zaman ayırmaya değer.

nöbet

Yahudi folkloruna dayalı yaratıklara odaklanan (varsa) çok fazla film yok. Hıristiyanlık korku filmi pazarında tekel sahibi gibi göründüğü için bu gözden kaçırma acınası bir durum. Ancak Nöbet herhangi bir göstergeyse, işler er ya da geç değişiyor olabilir. Film, ölü bir Ortodoks Yahudi adam için nöbet tutması gereken Yakov adında genç bir adama odaklanıyor.

Yakov’a bir şeyler eziyet etmeye başlayınca bu görev daha da karmaşık hale gelir ve o da hayatının savaşını verir. Yönetmen Keith Thomas, izleyiciyi Yakov dünyasına ve sırtını döndüğü geleneklere sokarak harika bir iş çıkarıyor. Bunun Thomas’ın ilk yönetmenlik denemesi olması çarpıcı, bir korku filminin nasıl yönetileceğini derinden anladığını gösteriyor, bu yüzden kişisel düzeyde dehşet verici. Bu kaçırılmayacak bir film ve izleyicileri Thomas’ın bir sonraki yöneteceği film için heyecanlandıracak.

Aziz Maud

Çok övülen A24 filmi Saint Maud hype’ı karşılıyor. Yönetmen Rose Glass, ilk uzun metrajlı filminde Katolikliğe ve ondan kaynaklanabilecek coşkuya derin ve vahşi bir bakış atıyor. Atlamadan, bu filmin özel bir şey olacağı söylenebilir. Maud’un karakteri karmaşık ve biraz trajik bir figür. İzleyiciler, kendisinden daha büyük bir şeye inanma ihtiyacını anlayabilir, ancak yaptığı bazı eylemler mazur görülemeyecek kadar radikaldir.

Ingmar Bergman filmi Persona’ya benzer şekilde, Maud ile baktığı Amanda adındaki kadın arasındaki ilişki son derece büyüleyici. Dinamikleri heyecan verici ve en büyük korkulardan bazıları bundan geliyor. Bu filmi dini bağnazlıkla ilgili bir mesel olarak özetleyebiliriz ama bundan çok daha derine iner. Filmin güzelliği, her izleyicinin film hakkında kendi sonuçlarına vardığından şüphe duymayacağı ve gelecek yıllar boyunca üzerinde düşüneceğinden emin olmasıdır. İzleyiciler bu yıl daha zeki, ilgi çekici ve görkemli bir korku filmi bulmakta zorlanacaklar.