Ölmek İçin Zaman Yok, Daniel Craig’in 16 yıllık yolculuğunu, muhtemelen en büyük James Bond olarak başarılı olmasını sağlayan bir senaryo ile kapatmanın mükemmel bir yolu.

Bu uzun duygusal yolculuk ve tüm bu travma, No Time to Die ‘de görülen Bond’u ilk etapta inandırıcı kılan şeydir, cehennemden geçti ve kaderin (ve Spectre’ın) hayatını yaşamak için geri döndü. ondan ve Vesper’dan uzaklaştı. Spectre başlı başına Craig’in daha zayıf oyunlarından biri olsa da, bu filmin girişinde temel alınan No Time to Die’ın muhteşem karakter dizisinin temel temellerini attı. sıra.

Açılış jeneriğinden 20 dakikadan biraz fazla bir süre önce, Matera sokaklarında geçen bu aksiyon dolu koşu, izleyicilere Ölmek İçin Zaman Yok misyonu hakkında bilgi vermekte harika bir iş çıkarıyor: James ve Madeleine mutlular, inanılmaz derecede öyle, yine de Vesper ve Spectre’ın hayaletleri hâlâ onların omuzlarında, belki de onun sandığından daha fazla omuzlarında dolaşıyor. Blofeld’in planı nihayetinde Bond’un içinde yaşayan ve o ve Madeleine için yürek burkan bir sona yol açan kalıcı güvensizliği uyandırmayı başarır.

Oldukça yoğun bir giriş ama Craig, James Bond’un bir sinema perdesinde şimdiye kadar görülen en etkileyici ve duygusal yorumuyla, seriyi tanımlayan hızlı aksiyonu geride bırakmadan, filmin geri kalanının önünü açan bir giriş. . Sağlam casus, sözleriyle değil eylemleriyle tanınır ve bunlar parıldadığında, genellikle Bond’un havalı kişiliğini güçlendirmek için yapılan espriler ve alaycı diyaloglar nedeniyle olur.

Ölmek İçin Zaman Yok farklıdır, çünkü James Bond’un ağzından çıkan her kelime, yapımdaki 15 yıllık bir karakterin duygusal gelişimini gözler önüne serer. Bu filmde pek çok sürükleyici an var, bu şekilde başlıyor ve herkese Bond’un yakın arkadaşı Felix Leiter’ın bunu önlemek için tamamen güçsüz bir şekilde ölümünü izlediğinde riskin ne kadar büyük olduğunu hatırlatıyor.

Duygusal yaralarını seçecek bir sonraki sahne, James ve Madeleine’in beş yıl sonra ilk kez bir araya geldikleri an, gergin, Bond’un daha önce yaşadığı tüm karşılaşmalardan daha derine iniyor, ama bu sadece başlangıç. Bond, Madeleine’i Norveç’e kadar takip ettiğinde Craig, dünyadaki her şeyden çok sevdiği kadına duygularını itiraf ederken, serinin şüphesiz en romantik anını yaşatmak için oyunculuk yeteneklerini kullanır.

İnanılmaz bir şekilde, Bond Madeleine’in bir kızı olduğunu öğrendiğinde işler oradan tırmanır. Bu noktadan sonra mesele sadece dünyayı kurtarmak ve görevini tamamlamak değil, bir adamın sahip olabileceği en önemli iki şeyi korumak için riskler artıyor.

Film doruk noktasına yaklaştığında ve James Bond’un bu filmden çıkamayabileceği ihtimali ortaya çıktığında, aydınlanma izleyicileri tıpkı onu vurduğu gibi vurur, bu onun ölme zamanıdır. Bond daha önce hiç ölmemişti, onu öldürmek için hiçbir neden yoktu, ama No Time to Die‘in Craig’in arkı için yaptığı şey ve karakter, onun uğruna kendini feda etmesini neredeyse kaçınılmaz hissettiriyor. onun ailesi.

Ölmek İçin Zaman Yok, 007’nin kaderi hakkında gözyaşı döken çok sayıda hayrana sahip olacak, ancak bunun nedeni sadece Bond’un ölümü değil, bunun nedeni film ve ondan öncekilerin, kendisini tehlikeye atan bu şaşırtıcı karmaşık casusu oluşturması. hatta sayısız kez. Daha düşük bir dereceye kadar bile, Mallory, Q ve Moneypenny ile olan ilişkisi aynı yolu izliyor, onlar onun arkadaşları, geniş ailesi.

Bu, 007 kadar Daniel Craig’in en iyi filmi değil, en karanlık James Bond filmi de değil, ancak Ölmek İçin Zaman Yok hala inanılmaz derecede iyi ve bu, aktörün bunca yıl içinde rolü ne kadar ileri götürdüğünü gösteriyor. Bununla birlikte, Craig’in, diğerlerinden çok daha kişisel hissettiren ve sonu olabildiğince iyi ve acı tatlı yapan James Bond rolündeki en başarılı oyunculuk performansıdır.

Craig’s Bond’u daha önce gelen diğer tüm aktörlerle karşılaştırmak adil değil, çünkü görevin amaçları çok farklıydı, yine de, filmdeki meslektaşı Craig’in aşağı inecek olan rolde bir tür çift-O nişancılığı elde ettiğine şüphe yok. tarihte.