Daniel Craig’in James Bond olarak son çıkışı, onun en iyilerinden biri. Nefes kesen aksiyon ve gerçek duygusal rezonansa sahip No Time to Die beklemeye değer.
Fukunaga, Bond’un müdavimleri Neal Purvis ve Robert Wade ve Fleabag‘den Phoebe Waller-Bridge tarafından kaleme alınan senaryo, farklı tonların güzel bir dengeleyici eylemi. Şakalar gülünç, aksiyon sahneleri heyecan verici, dramatik sahneler geliyor (bu seri için nadir görülen bir durum) ve kötü adam ve onun et yiyen biyolojik silahı bir korku filminden fırlamış gibi. Tüm bu ton değişimleri aynı filmde çalışmamalı, ancak Fukunaga bunu yalnızca Bond’un karakterine ve yolculuğuna odaklanarak yapıyor.
Sonuç olarak, Bond filmlerinin en önemli yönü – ve izleyicilerin onları görmek için akın akın gelmesinin nedeni – onların eylemleridir. Ölmek İçin Zaman Yok‘un güzel ve çok çeşitli sürükleyici aksiyon sahneleri var: araba kovalamacaları, çatışmalar, acımasız göğüs göğüse çarpışmalar. Görüntü yönetmeni Linus Sandgren, her bir aksiyon sahnesini çerçevelemek için mükemmel çekimleri kullanıyor. Baş döndürücü hava çekimleri, yüksek oktanlı araç katliamını yakalar ve dar yakın çekimler, acımasız yumruk dövüşlerini yakalar.
Craig, rolde şimdiye kadar verilmiş en güçlü performanslardan biriyle Bond serisinin uzantısını selamlıyor. Bir şüpheliyi etkisiz hale getirmek için bir garson tepsisini frizbi yapmak ve ardından üzerindeki içeceği bitirmek gibi anlarda karakterin soğukkanlılığını yakalamaya devam ediyor, ancak aynı zamanda işlemlere bol miktarda duygusal rezonans getiriyor. Bond’un bu filmde gerçek bir arkı var, yolculuğu sona ererken hayatında önemli olan şeyleri değerlendiriyor ve Craig bu arkın her adımını mükemmel bir dokunaklılıkla oynuyor.
Craig şüphesiz filmdeki en güçlü performansı sergiliyor olsa da, hem geri dönen kadro arkadaşlarından hem de heyecan verici yeni gelenlerden gelen güçlü destekle destekleniyor. Naomie Harris’in Moneypenny’si ve Ben Whishaw’ın Q’su gibi tanıdık yüzler, rollerine her zamankinden daha rahat bir şekilde yerleşti. Ana de Armas, Bond’a yardım eden, sevecen pervasız bir CIA ajanı olan Paloma olarak kısa ama akılda kalıcı bir görünüm sağlarken, Billy Magnussen, çok fazla gülümseyen başka bir CIA ajanı olan Logan Ash olarak eğlenceli bir dönüş yapıyor. Yine de yeni yardımcı oyuncu kadrosunun öne çıkan özelliği, hem selefi kadar hiper yetkin hem de göreceli olarak insan olan yeni 007 Nomi rolündeki Lashana Lynch. Lynch, Nomi’yi yeni Bond olarak oynamaya çalışmaz; onu başlı başına zorlayıcı bir karakter olarak tamamlıyor. Bond ile gülünç bir şekilde ileri geri havlaması, filmin aksiyonuna uyumsuz bir “arkadaş polis” açısı veriyor.
Rami Malek, Javier Bardem ve Christoph Waltz’dan sonra 007’yi alan en son Oscar kazananı ve intikamcı terörist Safin rolünde mükemmel bir Bond kötü adamı yapıyor. Bond’un kötü karakter oyuncularının çoğu, onu zorlama ihtiyacı hissediyor, ancak Malek’in performansı canlandırıcı bir şekilde abartılıyor. Safin, ne zaman ekranda görünse tehditkar bir varlıktır ve tüm harika Bond kötü adamları gibi, 007 için eğlenceli bir folyodur.
Bond filmleri geleneksel olarak önceki bölümü kabul etmeyen veya bir sonrakini kurmayan bağımsız epizodik maceralar olduğundan, Spectre‘in Craig’in tüm filmlerini geriye dönük olarak serileştirilmiş bir anlatıda bir araya getirme girişimi, karışık tepki. No Time to Die, Spectre‘in ortak sürekliliğini koruyarak Léa Seydoux’un Dr. Madeleine Swann ve Christoph Waltz’un Blofeld’ini geri getiriyor, ancak burada çok daha iyi çalışıyor. Spectre‘den farklı olarak, No Time to Die‘in serileştirmesi yalnızca MCU’dan ilham alan amaçsız bir dünya inşası değildir; Sürmekte olan anlatıyı şaşırtıcı derecede tatmin edici bir şekilde çözüyor.
007’nin megaloman bir kötü adamın inini bulma ve onların görkemli, kıyamet planlarına son verme girişimlerini izleyen dünyayı dolaşan bir macera olarak, Ölmek İçin Zaman Yok, klasik Bond yapısına hoş bir geri dönüş. 007 formülünü yenilemek için çok az şey yapar, ancak bunun harika bir örneğidir ve filmin kesinlik duygusu Craig’s Bond için uygun bir veda sağlar.
Genellikle, Bond oyuncuları tükendiğinde değiştirilir ve son filmleri eleştirel veya ticari olarak başarısız olan ilk filmdir. Craig, son filmi gerçekten büyük bir final gibi hissettiren ilk Bond oyuncusu ve hayal kırıklığına uğratmıyor.