Horrorfilms zijn meestal niet gemaakt voor kinderen, maar deze films zijn de uitzondering.

Scooby-Doo wordt traditioneel niet beschouwd als een horrorfranchise; de shows en films zijn luchtige mysteries die af en toe een spookachtig wezenontwerp of een griezelige locatie kunnen weggooien. Scooby-Doo op Zombie-eilandis echter anders. Zombie Island, een voor tv gemaakte animatiefilm, speelt met de onthullingen van de klassieke ‘mannen in maskers’ uit de franchise, en levert een opwindende bovennatuurlijke ravotten met een deel van intense en verrassende momenten.

Naast spannende kinderen, moeten de snelle pacing, klassieke Hanna-Barbera-humor, rockende soundtrack en intrigerende mysterie van Scooby-Doo op Zombie Island ook volwassenen bezig houden.

Monsterhuis (2006)

Monster House, een meesterlijk gemaakte animatiefilm, neemt het overdreven concept van een spookachtig gebouw en gaat er helemaal los mee. Het resultaat is een film die de schreeuw-smakelijke sensatie van het lopen door een spookhuis vastlegt dat vastbesloten lijkt zijn bezoekers te vermoorden.

Monster House moet niet worden afgedaan als slechts een hectische achtbaanrit, aangezien de film goed geschreven en emotionele karakterbogen heeft. Er zijn ook een paar grappen voor de ouders.

Coraline (2009)

Het gelijknamige personage van Coraline, gebaseerd op een verhaal van Neil Gaiman, verhuist naar een nieuw huis en ontmoet een stel vreemde buren. Geïsoleerd van haar verre en drukke ouders, vindt Coraline haar weg naar een alternatieve realiteit die op het eerste gezicht perfect lijkt. Natuurlijk is het allesbehalve.

Coralineis een betoverend horloge met effectieve animatie en een huiveringwekkende hoofdantagonist. Hoe angstaanjagend veel van de ideeën van de film ook zijn, Coraline balanceert de horror met een overvloed aan eigenzinnigheid en creativiteit, en creëert een mix die magisch en angstaanjagend is.

Keversap (1988)

De filmografie van Tim Burton zit boordevol gotische meesterwerken die zowel op visueel als verhalend niveau verrukken. Kinderen zullen waarschijnlijk een kick krijgen van Edward Scissorhands, Corpse Bride​​​​ en Frakenweenie, hoewel de thema’s van de eerste misschien iets te zwaar zijn voor zeer jonge kinderen .

Daarom, als een ouder zijn kind wil laten kennismaken met de fantasierijke wereld van Tim Burton, dan isBeetlejuicede beste plek om te beginnen. Het is de definitieve “Halloween”-productie van de regisseur, een met griezelige decors, een oneerbiedige hoofdrolspeler en aanstekelijke energie.

Tremoren (1990)

Er ligt iets groots en walgelijks op de loer onder het gesteente van Nevada en het is klaar om te eten. Tremorsvan Ron Underwood is een terugkeer naar de kenmerken van het schepsel uit de jaren ’50, en het is meer dan waard om naast een van de groten van dat decennium te staan.

Een voorbeeld van een B-film die goed is uitgevoerd, Tremors vermengt zijn publieksvriendelijke angsten met sterke karakters, scherpe scherts en uitstekende speciale effecten. Ook speelt Kevin Bacon de hoofdrol. Moet er nog iets echt gezegd worden?

Dracula (1931)

De eerste Universal Classic Monsters-film, Dracula, zette de standaard voor filmische vampiers en werd zelden overtroffen. De hypnotiserende graaf van Bela Lugosi is vrijwel zeker de meest invloedrijke vampier in de filmgeschiedenis, en de magnetische uitvoering van de acteur is absurd oud geworden. De genialiteit van Dracula gaat verder dan alleen Lugosi, aangezien de cinematografie en sets samen een unieke en aantrekkelijke esthetiek creëren.

De meeste Universal Classic Monsters-films zijn prima voor kinderen, en Dracula dient als de ideale instap in dit deel van de filmgeschiedenis.

De mummie (1999)

Een moderne kijk op The Mummy uit 1932, de versie uit 1999 lijkt meer op een Indiana Jones-film dan op een Universal Classic Monsters-film. Een hectisch avontuur, The Mummy vertelt het tijdloze verhaal van een groep “ontdekkingsreizigers” die een tombe onderzoeken, alle waarschuwingen negerend over de gevaren die op de loer liggen, dronken lezen uit The Black Book of the Dead en wakker worden een boze Imhotep met de kracht om zijn mond te CG.

In tegenstelling tot de actiegerichte sequels, bevat The Mummy uit 1999 overal een vleugje horror, samen met veel humor. Deze film is misschien een beetje te intens voor jongere kinderen, maar oudere kinderen zouden er dol op moeten zijn.

Gremlins 2: De nieuwe batch (1990)

Laat je niet misleiden door Gizmo’s onweerstaanbare schattigheid, 1984’s Gremlinsis een enge rit, te veel voor jonge kinderen. Het vervolg is echter een heel ander verhaal. Gremlins 2 reduceert de horrorelementen van zijn voorganger aanzienlijk en kiest in plaats daarvan voor de nadruk op komedie en cartoonachtig geweld. Gizmo speelt zich af in een gebouw in New York en geeft aanleiding tot een veelvoud aan gevaarlijke Gremlins, waarvan de meeste met unieke persoonlijkheden komen, in tegenstelling tot de eerste film.

Gremlins 2 is dwaas, overdreven en grappig. Het is niet zo memorabel als de originele Gremlins, maar het vervolg is een beter beginpunt voor kinderen die hun tenen in horror willen onderdompelen.

Something Wicked This Way Comes (1983)

Disney maakte begin jaren ’80 een fase door. Mickey kreeg plotseling trek in duisternis, of in ieder geval Disney’s versie daarvan. Deze ondergewaardeerde periode zegende de wereld met Dragonslayer, Return to Oz, The Black Cauldron en The Watcher in the Woods, wat allemaal geen slechte keuze zou zijn voor Halloween.

Maar Disney’s bekroning van spookachtigheid is ongetwijfeld Something Wicked This Way Comes. Een griezelig carnaval onder leiding van de mysterieuze Mr. Dark komt de stad binnen, en al snel volgt er iets vreemds. Kinderen en volwassenen moeten deze film eens bekijken.

Ernest bang dom

Deze Halloweenfilm heeft veel meer te bieden dan alleen een hilarische titel. Niemand kan Ernest ervan beschuldigen geen volledig leven te leiden; wie kan er nog meer beweren dat ze de kerstman hebben ontmoet, naar de gevangenis zijn gegaan en per ongeluk een trol hebben gewekt die een vloek over zijn familie had uitgesproken? Het is niet verwonderlijk dat de humor van Ernest Scared Stupid voornamelijk bestaat uit slapstick, geluidseffecten en Jim Varney-overval voor de camera. Hoewel ze niet voor iedereen geschikt zijn, hebben deze films een bepaalde charme die ze filmisch comfortvoedsel maakt.

Misschien verrassend,Ernest Scared Stupid breekt de komedie af met een handvol echte horrorscènes. Ze bieden een aantal kindvriendelijke angsten, die moeilijk te vinden zijn in het horrorgenre.