Op zoek naar een enge horrorfilm uit de jaren 80 om deze Halloween te bekijken? Check dan deze vergeten films.

Eind jaren ’80 maakte John Carpenter de overstap naar licht komisch gebied met het fantastische Big Trouble in Little China en They Live. Tussen die twee films door produceerde de gewaardeerde regisseur Prince of Darkness, een aangrijpend verhaal over de komst van Satan zelf.

Hoewel niet zo gevierd als Halloween of The Thing, toont Prince of Darkness Carpenter’s geweldige richting en voorliefde voor het verkennen van unieke ideeën en uitgangspunten. Zorg ervoor dat u tijdens de volgende Carpenter-marathon Prince of Darkness opneemt. 1980’s The Fogis ook geweldig.

Ratten: Night Of Terror (1984)

Een van Bruno Mattei’s meest toegankelijke producties, Rats: Night of Terror, ondersteunt het eenvoudige maar effectieve concept met een doelbewust slijmerige en vuile esthetiek. Zoals de titel al doet vermoeden, gaat de film over een horde ratten, met name degenen die van die smaak van bloed houden.

De reactie van een persoon op de titulaire dieren zal het angstniveau van deze film bepalen, maar Night of Terrordoet een bewonderenswaardige taak door de gevaarlijke aard van zijn ratten aan te tonen. En zelfs als iemand het goed vindt met één rat, kunnen ze anders reageren op een leger knaagdieren.

Pompoenkop (1988)

Pumpkinhead, een van de meer bekende films die de film heeft gemaakt, is een meesterwerk met speciale effecten en bevat een wezen dat beter is verouderd dan de meeste wangedrochten uit de jaren ’80. Het uitgangspunt van Pumpkinhead combineert fantastische uitbundigheid met een menselijke kern dankzij het persoonlijke verlies van de hoofdpersoon.

De decors en effecten van Pumpkinhead staan ​​centraal, maar de film brengt een overwegend sympathieke cast van menselijke personages samen. Hoewel er één onherstelbare tiener is, zijn de meeste doelwitten van Pumpkinhead prima mensen.

Scheermes (1984)

Ga uit de weg van dit zwijn! Elk dier onder de zon is gebruikt als de schurk van een horrorfilm, en een wildboard werkt schrikbarend goed als een menselijke moordenaar. Razorbackheeft niet alleen een geweldig (en enorm) animatronisch zwijn, maar de film is verrassend sfeervol en visueel verontrustend. De cinematografie is fantastisch en de openingsscène is een van de sterkste in alle horrorfilms uit de jaren 80.

Het verhaal levert niets anders op dan de basis voor een moordende dierenfilm, hoewel het de klus klaart.

Het branden (1981)

Kort na Friday the 13th uitgebracht, is The Burning weer een slasherfilm over een moordenaar die zich op tieners op een camping richt. De overeenkomsten houden daar niet op, want The Burning doet weinig om op te vallen, hoewel het de transformatie van Cropsy tot een moordenaar in meer detail laat zien dan de meeste van dit soort films.

Hoewel niet bijzonder origineel, is The Burning een zeer competente slasher die zijn geweld of gore niet terughoudt. Jason Alexander maakte ook zijn filmdebuut in deze film.

Poppenspeler (1989)

In de afgelopen decennia hebben Blade en zijn bedrijf in 15 films gespeeld en dat aantal zal de komende maanden en jaren blijven groeien. Natuurlijk heeft Puppet Master veel fans, maar de franchise is nog steeds een niche-eigendom die vooral bekend is bij een select publiek in plaats van bij het grote publiek.

Bloederig, plezierig oubollig en in staat tot echt intense momenten, Puppet Master is een leuke en gemakkelijke film om door te zitten, vooral voor degenen die poppen eng vinden. Sommige sequels zijn ook best goed.

Nacht van de komeet (1984)

Een heerlijke horrorsatire, Night of the Cometis opgebouwd uit dezelfde mal van latere films als The Blob en Shaun of the Dead. Een komeet vernietigt het grootste deel van de bevolking of verandert ze in zombies, waardoor een handvol overlevenden aan hun lot wordt overgelaten. De 18-jarige Regina is zo’n overlevende en ze zal uit haar comfortzone moeten komen om deze chaos te doorstaan.

Night of the Cometverhoogt de verwachtingen door zijn geestige dialoog en slimme deconstructie van genre-tropen. Dit is de ideale film voor een kijkfeest met Halloween-thema dat een vleugje sci-fi wil toevoegen.

Aap schijnt (1988)

George A. Romero behoeft geen introductie bij horrorfans, maar de film van de regisseur uit 1988 over een aap die te veel houdt, zou dat wel kunnen. Monkey Shines draait om de (aanvankelijk) mooie vriendschap tussen Allan, een quadriplegie, en Ella, een aap die hem helpt. Zoals vaak gebeurt in deze films, is Ella geïnjecteerd met menselijke hersenen en wordt ze slimmer dan de gemiddelde aap in het proces.

Monkey Shinesis een langzame brander terwijl Romero de horror gestaag opvoert terwijl Ella bezitteriger wordt van Allan. De climax geldt ook voor blut.

Psycho 2 (1983)

Psycho 2 hoeft niet te bestaan. Alfred Hitchcocks klassieker uit 1960 stond meer dan twee decennia op zichzelf en maar weinig mensen wilden weten wat Norman Bates in de loop der jaren had uitgespookt. Hoe onnodig het ook mag lijken, Psycho 2 is een absurd groot horrorvervolg.

Meer een slasher-film dan een thriller, Psycho 2 profiteert van de terugkerende Anthony Perkins die een uitvoering levert die net zo meeslepend is als die in de originele film. Hoewel niet zo gedenkwaardig, is Psycho 3 ook een goede tijd.

Het spul (1985)

Larry Cohen was de meester van B-film horrorfilms in de jaren ’80, en The Stuff is zijn magnum opus. The Stuff is een slimme grap over consumentisme en advertenties en is vernoemd naar een buitenaardse substantie die op de markt wordt gebracht als iets dat lijkt op ijs of yoghurt.

Behalve dat het ongelooflijk verslavend is, komt The Stuff ook tot leven om zijn consumenten op te eten, waardoor ze in het proces in zombies veranderen. Geweldige effecten, een gekke maar overtuigende premisse en een gedenkwaardige slotact, The Stuff is geweldig.