War of the Worlds heeft een heleboel memorabele momenten. Het geluidsontwerp was perfect en het zorgde ervoor dat het publiek angst voelde zonder onnodige jumpscares.

Een van de meest angstaanjagende aspecten van dit verhaal (hoewel niet expliciet genoemd in de film) is het feit dat de buitenaardse wezens alleen geïnteresseerd waren in mensen als voedsel. Vele jaren geleden, toen de menselijke populatie niet zo groot was, besloten de buitenaardse wezens te wachten om de aarde binnen te vallen totdat er meer mensen waren. Dus begroeven ze hun driepootschepen. Nu er genoeg mensen zijn, besloten de wezens om te beginnen. Er zijn vechtstatieven om te gebruiken tegen strijdkrachten, maar er zijn ook oogststatieven die worden gebruikt om mensen te vangen. De mensen worden vervolgens tot pulp vermalen en ofwel direct geconsumeerd, ofwel op gewassen (de rode aderen) gespoten zodat ze kunnen groeien.

Steven Spielberg hield een beetje mysterie in de film door hier niet direct op in te gaan, en ervoor te kiezen om de onthulling van wat de buitenaardse wezens sproeiden te bewaren tot later toen de personages merkten dat het bloed was. Spielberg gaf zijn film niet alleen mysterie en suspense door informatie voor het publiek achter te houden, maar ook door het geluidsontwerp. Wanneer de invasie begint, en gedurende de hele film wanneer een aanval begint, zullen de statieven een hoorn laten klinken. Vanwege hun enorme omvang zijn de hoorns luid en echoën ze over de hele afstand. Het creëert een gevoel van angst en vrees. En als je dit allemaal vanuit het perspectief van één familie ziet, worden kijkers in de film gebracht door het personage waarmee ze zich het meest identificeren.

Wanneer de oogststatieven mensen verzamelen, klinken de machines net als geluiden die je zou horen in een fabriek of op een boerderij. Het draagt ​​bij aan het gevoel van paniek en wanhoop dat men zou voelen in een situatie waarin mensen niet langer aan de top van de voedselketen staan ​​en als vee worden geslacht. Hand in hand gaan met een goed geluidsontwerp is het perfect beoogde en gerealiseerde schepselontwerp van de statieven. De beslissing van het team voor visuele effecten om een ​​statief te maken dat een soortgelijk ontwerp had als een stereotiep buitenaards hoofd (zodat ze onmiddellijk herkenbaar waren voor het publiek) en dat statief vervolgens te vullen met wezens met dezelfde kopvorm als hun schepen, was ingenieus.

In profiel zien de statieven eruit als buitenaardse wezens met zeer grote hoofden, een klein lichaam met een of andere thorax en lange tentakelachtige poten. Recht tegenover het statief, ziet het grote gezicht eruit alsof het drie gloeiende ogen heeft. Dit alles zorgt ervoor dat ze er zo onmenselijk uitzien dat ze echte angst inboezemen bij iedereen die naar hen kijkt. En de acteurs in Steven Spielbergs War of the Worlds kunnen op overtuigende wijze de terreur tonen die ze zeker zouden voelen. Tom Cruise is een geweldige hoofdrolspeler – zijn rol als een verre vader die een beetje onvolwassen en lui was, is geloofwaardig. Maar wanneer de invasie begint, overtuigt hij het publiek dat wat er gebeurt beangstigend is.

En wanneer Ray, het personage van Tom Cruise, begint te laten zien hoeveel hij echt om zijn kinderen geeft, wordt zijn liefde voor hen duidelijk. Er zijn zoveel angstaanjagende scènes in Steven Spielbergs War of the Worlds, en de familiedynamiek die aanwezig is in veel Spielberg-films is goed gedaan. Het wezen en de geluidsontwerpen zijn prachtig gemaakt. Het acteerwerk is geloofwaardig. Die scène bij de veerboot is een van de engste scènes die ooit in een buitenaardse film zijn gezien, naast de scène in de kelder. En dat decor voor een vliegtuigcrash was absoluut geweldig. Hoewel er een discrepantie lijkt te zijn tussen de eerste en de tweede helft van de film met een vreemde verhaallijn van Robbie die zonder ervaring aan het gevecht wil deelnemen, is deze film absoluut een klassieker en de moeite waard om met liefde te onthouden.