Mother 3 wordt algemeen beschouwd als een van Nintendo’s beste games, maar er blijven verschillende uitdagingen om het voor een westers publiek te lokaliseren.

De meest overtuigende verklaring voor de exclusiviteit van Moeder 3 is financieel. Toen Moeder 2 in Noord-Amerika werd geïntroduceerd als Earthbound, was de verkoop matig. De cartoonesthetiek van Earthbound concurreerde met andere RPG’s zoals Final Fantasy 6 (in het westen uitgebracht als Final Fantasy 3) en Chrono Activeren. Bovendien werd Earthbound op de markt gebracht met slogans als “this Game Stinks” in een poging de humor van de jaren negentig vast te leggen. Dergelijke marketing slaagde er niet in om de ernst van de game vast te leggen, en het is geen verrassing dat Earthbound een magere 140.000 exemplaren verkocht in de Verenigde Staten (vergeleken met 518.000 eenheden in Japan).

Drugs, alcohol en andere thema’s voor volwassenen

Zelfs als Nintendo commercieel succes verwachtte met Moeder 3, zou lokalisatie nog andere uitdagingen opleveren. Het verhaal is donker en vol volwassen thema’s, waarbij onderwerpen als dood, dictatuur, drugs en alcohol aan de orde komen. Bovendien verschijnen er af en toe seksuele toespelingen, vaak met ironische humor die doet denken aan de beruchte “puff puff”-grap van Dragon Quest. Sommige van deze elementen zouden relatief gemakkelijk uit het spel kunnen worden verwijderd, maar het verwijderen van andere onderdelen zou nieuwe sprite-illustraties en animaties vereisen.

De Magypsies

Misschien wel het moeilijkste deel van Moeder 3 om te lokaliseren zijn de Magypsies. Deze karakters worden afgebeeld met een combinatie van zowel conventioneel mannelijke als conventioneel vrouwelijke kenmerken, in een onofficiële vertaling beschreven als “noch man noch vrouw.” De Magypsies hebben schaduwen van vijf uur, maar dragen jurken en oorbellen, en vertonen een gelijkenis met het Japanse concept van ‘Okama’. Shigesato Itoi, de schrijver van het spel, heeft verklaard dat het zijn bedoeling met het spel was om anders te zijn dan andere JRPG’s en vrouwelijkheid te omarmen in plaats van mannelijkheid.

De Japanse cultuur verschilt enorm van de westerse cultuur met betrekking tot LGBTQ+-zaken, en Nintendo is historisch afgeweken van politieke gesprekken. De Magypsies zijn wijze en meelevende personages die een integraal onderdeel vormen van het verhaal van Moeder 3, maar hun opname in de lokalisatie zou leiden tot discussies over transfobie en of de Magypsies niet-binaire genderidentiteit in een positief daglicht stellen. Wat er ook gebeurt, dit is iets wat Nintendo niet wil aanpakken.

Het is niet overdreven om te zeggen dat de ontwikkeling van Moeder 3 nogal een puinhoop was. De game was bedoeld om te worden uitgebracht op de SNES-schijf voordat deze werd uitgesteld en verplaatst naar de Nintendo 64-schijf en vervolgens naar de Game Boy Advance. Net zoals de ontwikkeling van Moeder 2, die grotendeels werd gered dankzij de tussenkomst van Satoru Iwata, was Moeder 3 ongelooflijk dichtbij om nooit meer vrijgelaten te worden.

Hoe dan ook, de ontwikkelaars zetten door en creëerden wat velen voelen als een van de meest ontroerende, oprechte videogames ooit. Het is begrijpelijk waarom Nintendo nooit publieke pogingen heeft ondernomen om de game te lokaliseren, maar de blijvende erfenis van Moeder 3 vereist een betere behandeling en bewaring. Misschien is een remake, niet een heruitgave of lokalisatie, de enige hoop om Mother 3 wereldwijd uitgebracht te zien worden.

Mother 3 is exclusief beschikbaar op de Game Boy Advance in Japan.