Szukasz przerażającego horroru z lat 80. do obejrzenia w Halloween? Następnie obejrzyj te zapomniane filmy.

Pod koniec lat 80. John Carpenter przeniósł się na tereny lekko komediowe dzięki fantastycznym filmom Big Trouble in Little Chinai Oni żyją. Pomiędzy tymi dwoma filmami ceniony reżyser wyprodukował Księcia ciemności, pasjonującą opowieść o przybyciu samego Szatana.

Chociaż nie jest tak sławny jak Halloween czy The Thing, Prince of Darkness ukazuje gwiezdny kierunek i zamiłowanie Carpentera do odkrywania wyjątkowych pomysłów i obiektów. Podczas najbliższego maratonu stolarzy nie zapomnij uwzględnić Księcia Ciemności. Mgła z lat 80. też jest świetna.

Szczury: Noc grozy (1984)

Jedna z najbardziej przystępnych produkcji Bruno Mattei, Rats: Night of Terror, potwierdza swoją prostą, ale skuteczną koncepcję celowo oślizgłą i brudną estetyką. Jak sugeruje tytuł, film opowiada o hordzie szczurów, szczególnie tych, które lubią smak krwi.

Reakcja danej osoby na tytułowe zwierzęta określi poziom strachu w tym filmie, ale Noc grozy wykonuje godną podziwu pracę, demonstrując niebezpieczną naturę swoich szczurów. I nawet jeśli komuś nie przeszkadza jeden szczur, może inaczej zareagować na armię gryzoni.

Dynia (1988)

Jeden z bardziej znanych filmów do cięcia, Pumpkinhead to arcydzieło efektów specjalnych i przedstawia stworzenie, które postarzało się lepiej niż większość potworów urodzonych w latach 80-tych. Założenie Pumpkinhead łączy fantastyczny entuzjazm z ludzkim rdzeniem dzięki uprzejmości osobistej straty bohatera.

Scenografia i efekty Dyni zajmują centralne miejsce, ale film łączy w sobie najbardziej lubianą obsadę ludzkich postaci. Chociaż istnieje jeden nieuleczalny nastolatek, większość celów Pumpkinheada to doskonale w porządku ludzie.

Razorback (1984)

Zejdź z drogi tego dzika! Każde zwierzę pod słońcem zostało wykorzystane jako złoczyńca w horrorze, a dzika deska działa szokująco dobrze jako zabójca ludzi. Razorback ma nie tylko wspaniałego (i masywnego) animatronicznego dzika, ale film jest zaskakująco klimatyczny i niepokojący wizualnie. Zdjęcia są znakomite, a sekwencja otwierająca jest jedną z najmocniejszych w każdym horrorze z lat 80..

Historia nie dostarcza niczego poza podstawami filmu o zabójczych zwierzętach, chociaż wykonuje swoją pracę.

Płonący (1981)

Wydany wkrótce po piątku 13The Burningto kolejny slashero zabójcy atakującym nastolatki na kempingu. Podobieństwa na tym się nie kończą, ponieważ The Burning niewiele robi, by wyróżnić się z tłumu, chociaż pokazuje transformację Cropsy’ego w zabójcę bardziej szczegółowo niż większość tego typu filmów.

Choć nie jest szczególnie oryginalny, The Burning jest bardzo kompetentnym slasherem, który nie powstrzymuje się od przemocy ani krwi. W tym filmie zadebiutował także Jason Alexander.

Mistrz lalek (1989)

Przez dziesięciolecia Blade i spółka wystąpili w 15 filmach, a liczba ta będzie rosła w nadchodzących miesiącach i latach. Oczywiście Puppet Master ma wielu fanów, ale franczyza jest nadal niszową własnością, znaną głównie wybranym odbiorcom, a nie ogółowi społeczeństwa.

Krwawy, zabawny, banalny i zdolny do przeżywania naprawdę intensywnych chwil, Władca lalekto zabawny i łatwy film do oglądania, szczególnie dla tych, dla których lalki są przerażające. Niektóre sequele są również całkiem dobre.

Noc komety (1984)

Wspaniała satyra grozy, Noc komety, została zbudowana z tego samego wzoru co późniejsze filmy, takie jak Blob i Shaun of the Dead. Kometa wypatroszy większość populacji lub zamienia ją w zombie, pozostawiając garstkę ocalałych, którzy sami sobie radzą. 18-letnia Regina jest jedną z takich ocalałych i będzie musiała wyjść ze swojej strefy komfortu, aby przetrwać ten chaos.

Noc komety podnosi oczekiwania dzięki błyskotliwym dialogom i sprytnej dekonstrukcji tropów gatunkowych. To idealny film na imprezę o tematyce Halloween, która chce dodać odrobinę science-fiction.

Małpie błyszczy (1988)

George’a A. Romero nie trzeba przedstawiać fanom horrorów, ale film reżysera z 1988 roku o małpie, która za bardzo kocha moc. Monkey Shines koncentruje się wokół (początkowo) pięknej przyjaźni między Allanem, sparaliżowanym, a Ellą, małpą, która mu pomaga. Jak to często bywa w tych filmach, Elli wstrzyknięto ludzki mózg i dzięki temu staje się mądrzejsza niż przeciętna małpa.

Monkey Shines działa powoli, gdy Romero stale nabiera horroru, gdy Ella staje się coraz bardziej zaborcza w stosunku do Allana. Punkt kulminacyjny również idzie na marne.

Psycholog 2 (1983)

Psycho 2 nie musi istnieć. Klasyk Alfreda Hitchcocka z 1960 roku stał sam przez ponad dwie dekady i niewiele osób domagało się, by wiedzieć, co robił przez lata Norman Bates. Choć może się to wydawać niepotrzebne, Psycho 2 to absurdalnie świetna kontynuacja horroru.

Bardziej filmowy slasher niż thriller, Psycho 2 korzysta z powracającego Anthony’ego Perkinsa, który gra równie porywającą rolę, jak w oryginalnym filmie. Chociaż nie tak pamiętna, Psycho 3 to także dobry czas.

Rzeczy (1985)

Larry Cohen był mistrzem horrorów z filmów klasy B w latach 80., a The Stuff jest jego magnum opus. Sprytnie żartując z konsumpcjonizmu i reklam, The Stuff nosi nazwę obcej substancji, która jest reklamowana jako coś podobnego do lodów lub jogurtu.

Poza tym, że jest niesamowicie uzależniający, The Stuff ożywa również, aby zjeść swoich konsumentów, zamieniając ich w zombie. Świetne efekty, zwariowana, ale przekonująca przesłanka i niezapomniany akt końcowy — The Stuff jest niesamowity.