Er zijn nogal wat huiveringwekkende momenten geweest in niet-horrorgames. Hier is een blik op enkele van de beste voorbeelden.

Voor een Star Wars-videogame is Knights of the Old Republic 2: The Sith Lords een verrassend enge ervaring. Vanaf het moment dat het spel begint, worden spelers overspoeld met een voelbaar gevoel van angst. Ze worden wakker in een afgelegen mijnbouwfaciliteit waarvan de inwoners bijna allemaal zijn afgeslacht.

Het meest angstaanjagende moment is echter wanneer de speler oog in oog komt te staan ​​met Darth Sion. De laatste is een gruwelijk wandelend lijk met heel weinig menselijkheid. Wanneer Sion de speler confronteert, verschuift de camera naar een afstandsopname van een flikkerende gang, waar net een figuur te zien is. Langzaam zoomt de camera in en onthult de macabere schurk. Het is een spookachtig tafereel, vooral voor een kind!

Het Hekserijmuseum – Fallout 4

Het is bekend dat de Fallout-serie zich bezighoudt met zijmissies met horrorthema. In Fallout 4 worden spelers gestuurd om het Museum of Witchcraft te onderzoeken als onderdeel van de zoektocht “The Devil’s Due”. Vanaf het moment dat spelers ter plaatse komen, is het duidelijk dat er iets niet klopt.

Het interieur is donker en vervallen. Verspreid over de kamers staan ​​griezelige mannequins in verschillende poses. Van boven zijn vreemde, onzichtbare geluiden te horen. De fantasie van de speler mag de vrije loop, niet helemaal zeker wat er aan de hand is. Uiteindelijk worden die vage angsten werkelijkheid wanneer een gigantische doodsklauw wordt onthuld als de boosdoener.

The Boy Of Silence – Bioshock Infinite

Bioshock Infinite is een andere vogel dan zijn eigen franchise. Het liet bijna alle horrorelementen vallen die de vorige twee inzendingen kenmerkten ten gunste van een meer actiegerichte stijl. Een deel van het spel is echter absoluut griezelig bedoeld. Booker’s verkenning van het duistere en onheilspellende Comstock House is het enige angstaanjagende segment in een verder niet-enge game.

De griezeligste vijand die je op deze locatie tegenkomt, is de Boy of Silence. Uitgerust met een gigantische hoorn in plaats van een hoofd, kunnen deze vijanden niet direct worden bestreden. In plaats daarvan waarschuwen ze andere vijanden voor de locatie van Booker. Misschien wel de meest angstaanjagende scène van allemaal is wanneer Booker een Boy of Silence direct achter hem aantreft nadat hij de lift heeft ontgrendeld. Een oorverdovend gejammer begeleidt de jumpscare.

De gangscène – Metal Gear Solid

Metal Gear Solid is een van de meest gewaardeerde stealth-videogames aller tijden. Als Solid Snake moeten spelers zich een weg sluipen door een enorme nucleaire faciliteit terwijl ze proberen een bende meedogenloze terroristen te stoppen. Het is een spionagethriller in de kern, geen macabere horrorshow.

Er is echter is één scène die eigenlijk best eng is, om nog maar te zwijgen van gewelddadig. Op een gegeven moment zullen fans getuige zijn van een groep bloedige lijken verspreid over een gang. Een overlevende gorgelt “het is een geest” voordat hij sterft. Het is zeker een van de meer schokkende en brute scènes in het spel, een die de speler dwingt om dichter op het puntje van zijn stoel te zitten.

Man-Bat zegt hallo – Batman: Arkham Knight

De schurkengalerij van Batman bevat een groot aantal excentriekelingen. In Arkham Knight neemt Batman het op tegen zowel oude als nieuwe vijanden in het laatste deel van de trilogie. Eén schurk in het bijzonder maakt zijn debuut op de meest hartaanval-opwekkende manier die mogelijk is.

In de Arkham-trilogie is Batmans belangrijkste vervoermiddel zijn grijpergeweer. Het is een actie die duizenden keren zal worden uitgevoerd tijdens een playthrough zonder incidenten, waardoor spelers een vals gevoel van veiligheid krijgen. Dat is totdat Man-Bat wordt losgelaten. Als dat gebeurt, kunnen spelers de volgende keer dat ze zich op een dak vastgrijpen, worden getrakteerd op een oorverdovende verrassing van de harige freak.

Het Huis der Verschrikkingen – Skyrim

Er kunnen veel bijvoeglijke naamwoorden worden gebruikt om The Elder Scrolls 5: Skyrim te beschrijven, maar ‘eng’ is daar meestal niet een van. Als een fantasie-RPG zijn de thema’s en mechanica van het spel er niet op gericht om de speler zich kwetsbaar en bang te laten voelen. Integendeel zelfs. De Dragonborn is enorm krachtig, in staat om elke vijand te verslaan.

Desalniettemin roept de zoektocht naar “The House of Horrors” in Markarth een gevoel van hulpeloosheid op, hoe vluchtig het ook is. De speler zit opgesloten in een schijnbaar spookhuis, dat zich vreemd begint te gedragen. Meubels worden herschikt, de lichten worden gedimd en af ​​en toe is er zacht gefluister te horen. Dan klinkt er een beukende drumbeat terwijl een kwaadaardige stem de speler beveelt om hun ongelukkige metgezel te doden. Het is een van de meest unieke momenten in de game en komt helaas veel te snel tot een einde.

The Nightmare Sequence – Max Payne

In de Max Payne-serie is het titulaire personage geen man die lichtvaardig moet worden opgevat. Hij is een grijze detective, een die in staat is het op te nemen tegen legioenen gangsters en corrupte bedrijven. Max Payne is vooral gefocust op actie, maar er komen ook genoeg donkere momenten bij.

Een griezelig deel van het spel ziet Max zijn eigen nachtmerrie doorkruisen. Spelers nemen deel aan acties zoals koorddansen over bloedslierten en het volgen van de geluiden van een huilende baby door een doolhofachtig huis. Het is een vreemde reeks, maar een die de neiging heeft om behoorlijk memorabel te zijn onder fans.

De St. Denis Vampire – Red Dead Redemption 2

Red Dead Redemption 2 is een westers epos dat draait om bandieten en scherpschutters. Harde horrorelementen staan ​​niet bovenaan de lijst. Games die door Rockstar zijn ontwikkeld, hebben echter zeker geen gebrek aan gekheid en af ​​en toe een verontrustende ontmoeting.

Een van die macabere afleveringen betreft een vampier die door de straten van St. Denis sluipt. Na het ontdekken van een verzameling aanwijzingen, kunnen spelers de bloedzuiger confronteren die zich tegoed doet aan de nek van een ongelukkig slachtoffer. Wanneer gepord, zal deze Nosferatu-lookalike proberen de speler zijn volgende maaltijd te maken.

The Moon – The Legend Of Zelda: Majora’s Mask

Over het algemeen leent de tekenstijl van de The Legend of Zelda-serie zich niet goed voor macabere beelden. Hoewel de avonturen van Link vol gevaar zitten, is er meestal niet veel dat gevoelens van terreur rechtvaardigt.

The Legend of Zelda: Majora’s Mask vormt een kleine uitzondering. Iedereen die naar de maan kijkt, wacht een grimmige schrik. Zijn uitdrukking is zeker griezelig, met grote en gekke ogen en een verontrustende grauw. Het is een beeld dat moeilijk snel te vergeten is, om zeker te zijn.

Shalebridge Cradle – Thief: Deadly Shadows

Thief: Deadly Shadows is, net als de serie als geheel, een stealth-gecentreerde ervaring. Een element dat Thief: Deadly Shadows echter onderscheidt van de rest, is het beroemde “Robbing the Cradle”-niveau, een segment boordevol echte en ingebeelde gevaren.

Navigeren door de spookachtige Shalebridge Cradle is een intense ervaring. Het gebouw heeft een eigen wil en dwingt de geesten van zijn voormalige gevangenen om opnieuw door de gangen te dwalen. De injectie van survival-horror-elementen in een game die anders gericht is op stealth, overrompelt de speler op een uiterst effectieve manier.