De vrouwen van No Time to Die leggen de lat hoger voor toekomstige Bond-girls met rollen die hun eigen spin-offs waardig zijn, als Amazon daar een gooi naar doet.

Terwijl Paloma knikt naar meer traditioneel vrouwelijke eigenschappen in Bond-girls van weleer, is Nomi hier om James op de zenuwen te werken, en dat is niet voor niets sinds ze zijn oude baan heeft overgenomen. Lynch speelt in wezen de James Bond-rol, ze is een moordende dubbel-O-agent met een scherpe tong en vaardigheden om het te ondersteunen, plus een meer gehoorzame soldaat dan Bond, wat betekent dat ze technisch beter is dan hij in het hele 007-gedoe.

Ze krijgt het beste van Bond wanneer ze hem meeneemt naar zijn huis in Jamaica, ze heeft hem ‘rijdende bitch’ op weg daarheen, en totdat Bonds familie in gevaar is, zijn de twee qua executie vrijwel gelijk. Het beste van Nomi is waarschijnlijk het feit dat ze terug schiet op Bond, net zoals je zou verwachten dat Bond terug zou praten tegen een rivaal van hem, ze komt irritant over omdat ze zo hoort te zijn in de ogen van de kijker die voor James, maar het personage, zelfs in deze onvolledige vorm, maakt een groot deel uit van het argument van hoe een vrouwelijke Jamie Bond zou werken.

Wanneer James en Nomi aan de laatste missie van de film beginnen, is er geen reden om aan te nemen dat ze niet elk doel ook had kunnen voltooien, en Bonds persoonlijke banden zijn de reden waarom hij degene is die naar Zafin gaat en de confrontatie aangaat. Nomi is ook niet kleinzielig, zoals te zien is wanneer ze de 007-titel teruggeeft aan Bond, hoewel ze, afgaande op haar vaardigheden, die positie waarschijnlijk uitstekend heeft geëerd tijdens haar ambtstermijn

Paloma: En toen zei ze “Vamos!”

De eerste opname met Paloma is de klassieke Bond, een ontmoeting met de CIA-agent die is gestuurd om James te helpen bij zijn missie, alleen om een ​​mooie vrouw te onthullen in een even prachtige jurk, maar dat is waar de traditie eindigt. Tot Bonds verbazing is Paloma eigenzinnig, van nature charmant, onervaren, slurpt ze martini’s op alsof er geen morgen is, en toch is ze, net als 007, ongelooflijk bekwaam in haar werk; noch haar persoonlijkheid, noch de missie roepen de twee op om te flirten, en wanneer ze te dichtbij komen, wordt het op een humoristische manier gebruikt.

Alle takes met Craig en de Armas zijn misschien wel de grappigste momenten die No Time to Die te bieden heeft, terwijl ze ook de perfect uitgevoerde actie van James Bond demonstreren met Paloma’s wapenhantering en haar vechtkunsten die gewoon een genot zijn kijken. Als ze weglopen van het theater, zullen de meeste fans het gevoel hebben dat ze niet genoeg hebben gekregen van -mogelijk- een van de beste ondersteunende personages om in het Craig-tijdperk of de James Bond-franchise helemaal te verschijnen, ondanks het feit dat ze slechts een paar kostbare minuten met haar in Cuba hebben gekregen .

Paloma slaagt erin om de goede delen van de femme fatale, manische pixie-droommeisje en Bond-girl-stereotypen te mixen zonder een van de minpunten om een ​​personage te maken dat gewoon te goed is als ze op het scherm staat. Al met al is het enige flirten dat De Armas doet, spelen met het idee dat dit een ongelooflijk coole solo-hoofdrolspeler zou zijn, dus Amazon, maak alsjeblieft wat aantekeningen.

Madeleine: Eindelijk, alle tijd van de wereld

De openingsscène van No Time to Die begint met de herinneringen van Madeleine, een treffend en sprankelend begin voor dit epische avontuur, aangezien het haar relatie met Bond is die de hele verhaallijn van de film bepaalt. Sterker nog, Madeleine is de reden waarom de psyche van Bond zo veel is veranderd, waarbij elke scène tussen de twee Craig en Léa Seydoux veel geeft om mee te werken.

Het was Vesper Lynd die voor het eerst de toon zette voor deze nieuwe Bond, een hoofdstuk dat werd afgesloten met een explosief intro voordat het uiteindelijk leidde tot een glimp van James Bond, de familieman. Bond een liefdesverklaring laten uitspreken voor de moeder van zijn kind doorbreekt een nieuwe dramabarrière in de geschiedenis van 007, en het is alleen mogelijk, zelfs niet vanwege de opzet van de relatie in Spectre, maar eerder vanwege de manier waarop het is bedacht in No Time to Die’s lange maar verdiende runtime.

In wezen lijkt het erop dat elke vrouw in No Time to Die sterker speelt in een rol die vrouwelijke personages – en Bond zelf – op een bepaald moment in het leven van 007 hadden. Nomi is een en al zaken en Paloma is puur plezier en spelletjes, terwijl Madeleine de toegangspoort is tot het leven waar hij altijd naar verlangde, de enige voor wie hij bereid was alles op te geven en wiens ogen Bond verdoven als weinig kogels dat kunnen.

Het cruciale deel is dat elk van deze personages op zichzelf zou kunnen – en misschien zou moeten – bestaan ​​wanneer Bond niet in hun leven was, net als M voor hen, het zijn niet bepaald lege vaten om te voldoen aan zijn behoeften of die van zijn avontuur. Het is dan ook passend dat James Bonds ultieme offer om de wereld te redden ook was om twee vrouwen te redden, de liefde van zijn leven en zijn dochter, het is de perfecte manier om Craigs reis af te maken en het zorgt voor een geweldig verhaal om Mathilde te vertellen, in feite, het is een van Bonds beste films ooit.